جایگاه کارگران در ساختمان صلح اجتماعی

 

عنوان نشست:

جایگاه کارگران در ساختمان صلح اجتماعی

 

این جلسه روز پنج‌شنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ در محل باشگاه اندیشه از ساعت ۱۶:۳۰ تا ۱۹:۳۰ برگزار شد.

 

در این نشست ابتدا آقای دکتر حسن امیدوار مدیر گروه صلح و مدیر نشست،مطالبی در خصوص صلح اجتماعی و نقش گروههای اجتماعی بیان کرد.

وی اظهار داشت که توجه به گروه های اجتماعی به جهت اهمیت بالانس تنظیمات اجتماعی و تناسب استراتژیک گروه های اجتماعی در ساخت ساختمان صلح اجتماعی است .وی گفت صلح اجتماعی ابعاد و شاخص هایی را در بر دارد که از آن جمله می توان به تعادل اجتماعی، رفاه اجتماعی، پایداری اجتماعی، توافق اجتماعی ، آرامش عمومی و از همه مهم تر ، عدالت اجتماعی اشاره نمود ، از این رو پاسکال با توجه به اهمیت عدالت ، معتقد بود که عدالت و قدرت باید در کنار یکدیگر باشد تا هرچیزی که عادلانه است قدرتمند باشد و هر چیزی که قدرتمند است عادلانه باشد.

 

 در ادامه دکتر پرویز صداقت اقتصاددان ضمن تشکر و قدردانی از انجمن جامعه‌شناسی ایران که هر ساله روز کارگر را یادآوری و تجلیل می‌کند گفت که متاسفانه رشد متوسط هزینه خانوار در شهر و روستا با متوسط رشد دستمزدها تناسبی ندارد و این به معنی کوچک تر شدن سفره مردم و فقر بیشترست. از سوی دیگر اصلاح قانون بازنشستگی نیز به زیان کارگران بود و راهی برای جبران فساد سیستماتیک و سوء مدیریت در حکمرانی است.

سیاست نادرست واگذاری شرکت‌های زیان دیده به صندوق‌های بازنشستگی نیز چشم انداز تیره و تاری را برای آینده ترسیم کرده است و شرایط چنان است که گویی همه زیانها باید از جیب کارگران تامین شود.

دولت برای تهیدستان سخت‌گیر و برای دهک‌های برخوردار حمایت‌گرست و متاسفانه سیاست‌های نولیبرالی نیز بحرانها را تشدید می کند.

 

سخنران بعدی دکتر محمد مالجو اقتصاددان بود که با اشاره به مطالعات خود طی سال‌های اخیر در خصوص کارگران ایران اظهار داشت که دو شکاف عمده در ایران در نهایت به زیان جامعه ایرانی و به ویژه کارگران رقم خورده است:

نخست شکاف دولت و ملت که اکنون حتی شدت یافته است و دیگری شکاف و گسست عمیق در روابط ایران با جامعه جهانی ست. دود این جداافتادگی ها البته به چشم کارگران و دیگر طبقات جامعه می‌رود.

 

وی در ادامه بحث به قرائت بخش‌هایی از یک بیانیه کارگری پرداخت که در سال ۱۳۲۳ و در شرایط معیشتی سخت آن روزگار منتشر شده بود.

مفاد بیانیه چنان بود که گویی وصف وضعیت کارگران در امروز ایران است!

این امر نشان می‌دهد که اوضاع معیشت و منزلت قشر کارگر در ایران تا چه حد بحرانی بوده و هست.

مناسفانه همه تصمیمات در دست اقلیتی در پشت درهای بسته اتخاذ می‌شود که حاصل کار وضع و شرایط امروزی ست.

 

دکتر احمد بخارایی جامعه‌شناس سخنران بعدی نشست بود.

 وی با الهام از نظریه ماکس وبر دو نوع فهم پدیدهای اجتماعی را یادآور شد که عبارتند از فهم مشاهد‌ه‌ای و فهم تبیینی.

او خود فهم نوع سومی را بدان افزود و آن را "فهم اخلاقی" نام نهاد که طبعا فهم ما را در تحلیل پدیده‌ها و متغیرهای اجتماعی توسعه می‌دهد.

 

دکتر بخارایی همچنین کمال محوری و صور مختلف آن را از دیگاه خود تشربح کرد.

 

  او در نسبت عدالت و سعادت نیز مطالبی عرضه داشت و در نهایت با استناد به برخی آیات و احادیث در معارف دینی اسلام، شالوده های اخلاق و حقوق شهروندان را با تاکید بر حق جامعه کارگری یادآور شد.

 

دکتر بی‌تا مدنی آخرین سخنران نشست نقش کارگران در ساختمان صلح اجتماعی بود.

او نیز از منظر جامعه‌شناسی تفسیری به طرح بحث پرداخت و به ویژه وضعیت زنان کارگر ایرانی را در مرکز بحث خود نشاند.

دکتر مدنی نسبت نامتعادل سهم زنان و مردان در بازار اشتغال را مورد انتقاد قرار داد و یادآور شد که زنان تنها ۱۴ درصد نیروی کار و مردان ۶۴ درصد را به خود اختصاص داده‌اند.

وی به ارتقای سطح مطالبات در سبک زندگی در جامعه ایرانی اشاره کرد و گفت که انقلاب ۵۷ نیز نتوانست این روند تکامل تاریخی را تحقق بخشد.

 

در پایان سخنرانی‌ها حاضران به طرح پرسش‌ها و تجارب خود در قلمرو مسایل کارگری و صلح پرداختند که سخنرانان نیز به تناسب پاسخ‌ها و دیدگاههای خود را به اشتراک گذاشتند.

 

جلسه در ساعت ۱۹:۳۰ و با عکس بادگاری حاضران و مدعوین پایان یافت.

عکس‌های نشست فوق پیوست شده است.

 

با تشکر

علی ملک‌پور

دبیر گروه صلح