پروژه ایرانی
: ترس، لباسِ تن کسانی میشود که چیزی در چنته ندارند. میدانند چون سخن بگویند عیار عیب و هنرشان نمایان میشود. لذا ترجیحشان "نامذاکره" و "ناگفتگو" است و الا آنجا که تریبون یک طرفه باشد، لحظهای هم به سکوت و تامل فرصت ابراز وجود نمیدهند. تجربهای که چند سال، یک ملت را، یک کشور را به گروی آن گرفتند که گفتگو نکنند.