پولاد کیمیایی: این روزها با «برهوت متن» در «سینما» روبرو هستیم

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایرانیی،کارگردان فیلم سینمایی «معکوس» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اهمیت فیلمنامه به حدی زیادی است که کارگردان مطرح و بزرگی مانند آلفرد هیچکاک جمله معروفی دارد و می گوید ۳ عامل باعث می شوند که یک فیلم خوب تولید شود؛ فیلمنامه، فیلمنامه و فیلمنامه!

وی ادامه داد: بدیهی است که یک فیلم خوب از دل یک متن خوب شکل می گیرد اما متأسفانه ما به شدت در حوزه نگارش و متن مشکل داریم. ما حتی در اجرای متن ها نیز مشکل داریم. ما از پیش تولید یک فیلم تا زمانی که اثر به پست پروداکشن می رسد دچار مشکل هستیم.

کیمیایی یادآور شد: پیش تولید مهمترین زمان برای ورز دادن فیلمنامه است اما متأسفانه ما این مسأله بسیار مهم را در سینمای مان فراموش کرده ایم و پیش تولید را به علت اینکه هزینه های تولید زیاد نشود تنها برای انعقاد قراردادها و انتخاب لوکیشن و تست گریم و تست لباس بازیگران اختصاص داده ایم! این در حالی است که در همه دنیا پیش تولید زمانی برای ایجاد گفتمان بین سرگروه ها و ورز دادن متن برای اجرایی شدن آن است.

این سینماگر در همین راستا با بیان اینکه خانه نشینی و بیکاری فیلمسازان قدیمی که دستی بر قلم داشتند و در حوزه ادبیات به شدت فعال بودند و نسل طلایی سینما محسوب می شدند سینمای کشور را به شدت دچار بحران کرده است اظهار داشت: این روزها با برهوت متن در سینما روبرو هستیم و هرچه جلوتر می رویم این وضعیت اسفبارتر می شود.

بازیگر فیلم های سینمایی «شمعی در باد» و «خفه گی» تصریح کرد: اخیراً فیلم هایی ساخته می شوند که فیلمنامه ندارند! در واقع کاری که می کنند این است که می آیند فضای فیلم و قصه ای که در ذهن شان است را برای بازیگر توضیح می دهند و او نیز بر این اساس قبول می کند که در پروژه ای حضور پیدا کند یا نه! در واقع از ابتدا تا انتهای این کارها همه چیز بر اساس بداهه پیش می رود. البته بنده نمی خواهم این موضوع را به کلیت سینمای کشور تعمیم بدهم اما شخصاً می دانم که چنین مواردی وجود دارد.

وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر برخی آثار که فیلمنامه هم دارند آنقدر متن های شان ضعیف است که در واقع ما یک بی متنی را شاهد هستیم! آنچه می توان بر آن تأکید کرد این است که شکل اصلی سینمای کشور ما فقط فیلمنامه است و باید روی آن فکر شود. ما امروز نیازمند آن هستیم که برای تولید یک اثر سینمایی نه تنها یک فیلمنامه نویس که شاهد تشکیل گروه فیلمنامه نویسی باشیم چرا که یک فیلمنامه نویس دیگر نمی تواند سلایق پیچیده جامعه امروزی را کشف کند و در شرایط حرفه ای باید چند نفر گروه فیلمنامه نویسی را تشکیل بدهند.

کیمیایی متذکر شد: به نظر من یک متن می تواند فیلم بد را به خوب و فیلم خوب را به فیلمی عالی بدل کند. بدیهی است ما اگر می خواهیم معضل سینمای مان حل شود باید قبل از وارد شدن به حوزه اجرایی تدبیری در راستای آسیب شناسی فیلمنامه ها داشته باشیم.

وی یادآور شد: آنچه من حتی در آثار متأخر پدر می دیدم این بود که وقتی مسأله ای در متن وجود داشت و آن را با تهیه کننده مطرح می کردم ایشان می گفت این چیزی نیست و در زمان اجرا آن را درست می کنیم اما عملاً هرگز این اتفاق رخ نمی داد چرا که وقتی کاری استارت می خورد دیگر نمی شود جلویش را گرفت.

بازیگر فیلم های سینمایی «جرم» و «سلفی با دمکراسی» در پاسخ به این پرسش که به عقیده شما علت این حجم انبوه سطحی نگری در میان تهیه کنندگان، فیلمسازان و... چیست و چرا آن ها دیگر دلشان برای کاری که تولید می کنند نمی سوزد تصریح کرد: همانطور که جامعه از ادبیات، خواندن، نوشتن، تحقیق و پژوهش دور شده است، فیلمسازان و تهیه کنندگان هم از این حوزه دور شده اند. گویی دیگر حوصله ای در آدم ها نیست تا تحقیق کنند، زمان بگذارند، دقت کنند. الآن کار به جایی رسیده که برخی آدم ها برای خواندن یک متن ساده با مشکل مواجه می شوند و اگر شما متنی را به آن ها بدهید که بخوانند برایشان مکافات محسوب می شود و اغلب شان هرگز آن متن ها را نمی خوانند و از کنارش رد می شوند.

کیمیایی تأکید کرد: اصولاً در جامعه ای که در آن هستیم ساختار پیش تولیدی و ابتدا به ساکن چیزی را شکل می دهند در حوزه های مختلف مورد استقبال قرار نمی گیرند. نقشه اجرایی که از قبل روی آن بررسی شود وجود ندارد و کسی برای آن اهمیتی قائل نیست. در واقع از بنیان چیزی را بررسی کردن در فرهنگ ما نیست و در حوزه های فرهنگی این معضل بیشتر به چشم می خورد.

این سینماگر متذکر شد: شما وقتی در فرهنگ عمومی نگاه می کنید متوجه می شوید از رانندگی تا روابط خانوادگی و... از ریشه آسیب شناسی و طراحی نمی شود. چیزی که از ابتدا به ساکن برایش برنامه ریزی کنیم وجود ندارد؛ ما زمانی می توانیم معضلات مان را برطرف کنیم که از نطفه چیزی را شکا دهیم.

وی افزود: اما در سینما باید این بحث ریشه ای تر مطرح شود و ما نیاز داریم که به زیرساخت ها به شدت اهمیت بیشتری بدهیم تا سرمایه ها بر باد نرود. این اتفاق بسیار تأسف بار است که امروز ما شاهد این اتفاق هستیم که یک کارگردان حتی برای فیلم خود از قبل دکوپاژ نمی کند و سر صحنه ناگهان تصمیم می گیرد فلان پلان را بگیرد که از قبل روی آن هیچ برنامه ریزی وجود نداشته است. صحنه فیلم ها در نود درصد مواقع سردرگم است و عوامل اطلاع ندارند که قرار است چه پلانی برداشت شود. همه این ها منجر به گران شدن پروداکشن می شود.

کیمیایی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: مواردی که بنده به آن اشاره کردم برای این است که بگویم ما تنها در فیلمنامه مشکل نداریم و مشکلات مان بسیار اساسی تر است. متأسفانه امروز تجارت و درآمدزایی از سینما برای برخی افراد مهم شده و کیفیت اصلاً برایشان مهم نیست. من امیدوارم بتوانیم نسلی را پرورش دهیم که اینگونه فکر نکنند. این تلخ است که الآن حتی برای کلاس های فیلمنامه کمتر کسی مایل به شرکت است اما جوانان به کلاس های بازیگری می روند؛ همه این اتفاقات نشان از آن دارد که اهمیت فیلمنامه در سینما درست درک نشده است و این می تواند در درازمدت سینمای کشور را دچار بحرانی عظیم کند.

گزارشگر : تحریریه پروژه ایران