چند بار به یک رویدادی که گذشته فکر می‌کنید؟ چقدردرباره لحظه‌ها، روزها یا سال‌های گذشته افسوس می‌خورید که ای کاش جور دیگری رقم می‌خورد؟ شاید برایتان تقریبا غیرممکن است که آن لحظه را بدون احساس پشیمانی به یاد آورید.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، طبق مطالعه جدیدی که توسط کریستال ریک از دانشگاه تمپل و کوین لابار از دانشگاه دوک (2024) انجام شد، پشیمانی مستلزم احساس مسئولیت و عاملیت است. وقتی پشیمانی را پیش‌بینی می‌کنید، تصور می‌کنید اگر گزینه‌ای که انتخاب کرده‌اید آن‌طور که انتظار داشتید پیش نرود، چه احساسی خواهید داشت. به ‌جای پشیمانی از لحظه‌ بی‌حساسیت گذشته‌تان، ممکن است از پشیمانی استفاده کنید تا فکر کنید چه اتفاقی می‌افتد اگر اکنون، با نشستن با این شخص، این تجربه را برای تلاش برای حل آن به ارمغان بیاورید. یا باید آن را به حال خود رها کنید؟
 
Reeck و LaBar پیشنهاد می‌کنند که پشیمانی از هر یک از انواع مختلف نباید مجموعه‌ای غیرقابل حل از احساسات منفی ایجاد کند. از طریق فرآیند تنظیم احساسات، می‌توانید تمایل مغز خود را به تمرکز بر روی «چه می‌شد اگر؟» رد کنید. فرآیندی که باعث ایجاد حس پشیمانی می شود.
 
یکی از راه‌هایی که ممکن است برای شما به‌عنوان چیزی که امتحان می‌کنید به نظر نرسد، این است که درباره رویدادهای منفی به عنوان یک «پرتفولیو» فکر کنید. به جای تمرکز بر یک نتیجه واحد، گذشته یا آینده، در عوض رویکردی را در پیش می‌گیرید که به شما امکان می‌دهد آن یک نمونه را در یک زمینه بزرگتر ببینید. ممکن است آن کار وحشتناک را با دوست خود انجام داده باشید، اما بقیه رابطه شما پراز خاطرات شاد و احساسات عمیق ارتباط است. تیم تحقیقاتی Temple-Duke پیشنهاد کرد که این رویکرد تصویری بزرگ می‌تواند به مردم کمک کند تا احساس بهتری نسبت به تصمیم‌هایی که می‌گیرند داشته باشند، یا به نظر نمی‌رسند که تصمیم‌هایی که می‌گیرند، به خوبی نتیجه می‌‌دهند.
 
یک سناریوی شرط ‌بندی به عنوان چارچوبی برای مطالعه Reeck و LaBar عمل کرد. شرکت کنندگان آزمایشی آنها باید در مورد میزان شرط بندی روی دو گزینه مختلف که از نظر احتمال سود یا ضرر مالی متفاوت هستند، تصمیم می گرفتند. تیم آزمایشی زمینه این شرط‌ها را با دستور دادن به شرکت‌کنندگان برای مشاهده هر شرط به عنوان یک نمونه فردی یا به عنوان بخشی از کل بلوک آزمایش‌ها دستکاری کردند. آنها همچنین نتیجه شرط بندی خود را به شرکت‌کنندگان نشان دادند، نتیجه‌ای که به طور تصادفی تعیین می‌شد. واکنش عاطفی هم با ارزیابی‌های ذهنی (احساس شادی یا ناراحتی شرکت کنندگان) و هم پاسخ های فیزیولوژیکی (رسانایی عرق روی پوست) اندازه گیری شد. شرکت‌کنندگان همچنین تمایل خود را برای ریسک کردن در آزمایش‌های آینده بر اساس نتایج شرط‌بندی‌های قبلی خود نشان دادند.
 
تصور کنید در حال حاضر یکی از تصمیمات پولی را در این کار در نظر می گیرید. یکی از راه‌های فکر کردن به این رویکرد این است که همه چیز مهم را به خاطر بسپارید این است که در نهایت در صدر قرار بگیرید. ضرر در اینجا و آنجا از نظر سبد کلی شما اهمیتی نخواهد داشت. شما می‌خواهید روی انتخاب‌های خوب تمرکز کنید و به دراز مدت فکر کنید. به عبارت دیگر، شما برخی را برنده می‌شوید و برخی را از دست می‌دهید. مهم است که شما بر روی این تصمیمات پولی در چارچوب تمام تصمیمات پولی دیگری که امروز می‌گیرید، تمرکز کنید.
 
فرد: «به خود بگویید که این آزمایش تنها قمار مهمی است که ممکن است این قمار همان چیزی باشد که شما برای آن پول می گیرید. به این ترتیب، ممکن است مبلغ مثبت را برنده شوید، اما می‌توانید به همین راحتی مبلغ منفی را از دست بدهید و آن پول را از دست بدهید. به هر آزمایشی طوری برخورد کنید که گویی فقط این یک انتخاب را در مطالعه امروز انجام می‌دهید... فقط اجازه دهید هر فکر یا احساسی در مورد آن انتخاب خاص به طور طبیعی رخ دهد، بدون اینکه سعی کنید آنها را کنترل کنید. مهم است که در آن زمان جدا از هر زمینه‌ای از تصمیمات دیگر در این مطالعه، بر تصمیم پولی پیش روی خود تمرکز کنید.»
 
اگر باختید، آیا در شرایط فردی در مقابل شرایط چندگانه، کم و بیش پشیمان می‌شوید، و این آموزش چگونه بر تصمیمات آینده شما تأثیر می‌گذارد؟
 
نتایج نشان داد که استراتژی تنظیم هیجان تفکر بر حسب آزمایش‌های چندگانه در واقع به شرکت‌کنندگان کمک می‌کند که هم واکنش کمتری نشان دهند و هم نسبت به شرط‌بندی‌های گذشته خود احساس بهتری داشته باشند، حتی اگر این شرط‌ها جواب نداده باشند. هر دو استراتژی به کاهش بیزاری از باخت در شرط بندی های آینده به میزان مشابهی کمک کردند.
 
همانطور که نویسندگان نتیجه گرفتند، پشیمانی قابل تنظیم از بالا به پایین است و ... تنظیم احساسات می‌تواند در هنگام انتخاب در شرایط عدم اطمینان، پشیمانی را تغییر دهد. فکر کردن به تمام تصمیمات زندگی خود به عنوان بخشی از یک الگو، بر اساس این یافته‌ها، می‌تواند ذهنیت شما را به اندازه کافی تغییر دهد تا در مورد آن تصمیمات احساس بهتری داشته باشید. وقتی نوبت به انتخاب‌های آینده می‌رسد، دانستن این موضوع که ممکن است همه چیز به یک تلنگر سکه واگذار شود، به نوبه خود می‌تواند به شما کمک کند در صورتی که این انتخاب اشتباه باشد، احساس کمتری احساس کنید.
 
از این مطالعه تجربی کوچک روی شرط‌بندی‌های مصنوعی، پشیمانی که از تجربه‌های زندگی با پیامدهای واقعی احساس می‌کنید، ممکن است طولانی باشد. با این حال، این ایده که مجبور نیستید به خودی خود با پشیمانی زندگی کنید، ممکن است به شما کمک کند تا احساس بهتری نسبت به عواقبی که به‌طور خاص دوست ندارید، داشته باشید. می‌توانید با بازگشت به مثال دوستتان، یا سعی کنید آن رویداد گذشته را مطرح کنید یا در عوض، خاطرات بسیاری را که با هم تجربه کرده‌اید، با دوست خود یادآوری کنید.
 
به طور خلاصه، پشیمانی ممکن است نتیجه طبیعی یادآوری وقایعی باشد که آرزو می کردید به گونه ای دیگر پیش می‌رفتند. با این حال، با اتخاذ رویکردی گسترده‌تر، می‌توانید احساسات مثبت و رضایت بخش‌تری را تجربه کنید.