وابی‌ سابی یک مفهوم در زیبایی‌شناسی سنتی ژاپنی است که یک جهان‌بینی بر پایه پذیرش ناپایداری و زودگذری و پذیرش نقص‌هاست. این نوع تفکر زیبایی‌شناختی به عنوان یک نوع زیبایی «ناپایدار، ناتمام» توصیف می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، وابی سابی یک اصطلاح ژاپنی است که از دو کلمه «وابی» به معنای ستایش و زیبا دیدن اندوه، فقر و سادگی و «سابی» به معنای ستایش و زیبا دیدن پیری، کهنگی، تنهایی و دلتنگی ساخته شده است. این اصطلاح البته چیزی فراتر از صرفا یک مفهوم زیباشناسی است و بینشی ژاپنی را در مورد زندگی نه چندان بی‌نقص ولی کامل بیان می‌کند. این مفهوم بر پایه پذیرش ناپایداری زندگی و زودگذر بودن همه چیز و همچنین پذیرش نقص‌ها بیان شده است.
 
چیزی که در مورد وابی سابی جالب است این است که عموم افراد با آن آشنا هستند و اثرات آن را می‌توان همه جا دید، اما کمتر کسی می‌تواند آن را در قالب کلمات درآورد. بنا بر گفته بث کمپتن: «یکی از برگ‌های سرخ‌رنگِ اَفرای ژاپنی را که لبه‌هایش چروک شده، برمی‌دارم. این برگ خشک و چروکیده گنجینه‌ای است؛ مثل پشتِ دستان مادربزرگ. فضایی درون قلبم گشوده می‌شود. احسای می‌کنم همین الان هرچه بخواهم دارم. از صمیم قلب خشنودم اما گاه این احساس رنگِ اندوه نیز به خود می‌گیرد، زیرا می‌دانم این لحظه زودگذر هرگز برنمی‌گردد. دنیای وابی‌سابی همین است.»
 
این روش زندگی کردن، این نوع نگاه به جهان و این سیستم ذهنی و فکری به شما کمک می‌کند تا دنیا و زندگی را طور دیگری ببینید. طوری که درآن خبری از استرس‌ها و اضطراب‌های فراگیر، کارهای سنگین و سخت، درگیری ذهنی برای به دست آوردن پول، عناوین مختلف شغلی و ... نباشد و آرامش جایگزین زندگی‌تان شده باشد.
 
اما اگر دوست دارید درباره وابی سابی بیشتر بدانید، می‌توانید کتابی به همین عنوان را اثر بث کمپتن که در ایران توسط فرزانه حاج‌خلیلی ترجمه شده است را بخوانید.
 
در وابی‌ سابی می‌خوانیم:
 
«زندگی، روابط، شغل، وضع سلامت، وضع مالی، دیدگاه‌ها، علائق، ظرفیت‌ها، مسئولیت‌ها و فرصت‌های‌مان همیشه در حال تغییر هستند. گاهی یک تغییر چنان قابل‌توجه یا سریع است که آن را مانند بادی شدید کاملاً احساس می‌کنید. گاهی هم تغییر جزئی و آهسته است، مانند گل نرگس که سرش را کم‌کم رو به خورشید بالا می‌برد و برای دیدنش باید خیلی دقت کنید.
 
هیچ‌چیزی تا ابد کاملاً ثابت نمی‌ماند. ما هم همین‌طور. وابی ‌سابی به ما می‌آموزد ناپایداری حالت طبیعی هر چیزی است. از آنجایی که تغییر حتمی است، تلاش برای حفظ گذشته یا حال، بی‌معنی و استرس‌زاست.»