این زن می‌خواهد دنیا را برای کبوترها زیبا کند!
8 خرداد 1403 ساعت 14:22
گزارشگر : سهیلا صدیقی
پرندگان شهری، موش‌های صحرایی، حیوانات موذی و شاید کبوترها محبوبیت چندانی میان مردم ندارد اما یک زن می‌خواهد این تصور را تغییر دهد. هانا هال توضیح می‌دهد که چگونه قصد دارد با یک ایجاد یک موسسه خیریه جدید با «پیش‌داوری علیه کبوترها» مقابله کند.
به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، هانا دو سال پیش با دوستانش به تعطیلات رفته بود و کبوتر کوچکی روی نیمکتی نزدیک آنها نشسته بود، توجهش را جلب کرد. هانا به یاد می‌آورد: «کبوتر کنار دوستم نشست و من نمی‌دانستم او فوبیای وحشتناکی از پرنده دارد؛ ترسید و از جایش پرید و خواست جایش را عوض کند.»
هانا می‌گوید که در اتفاقی عجیب کبوتر به او پناه آورده است و یک پیشخدمت رستوران به او می‌گوید که کبوتر داخل رستوران بوده است اما مردم او را لگد می‌زدند؛ بنابراین پیشخدمت مجبور شده کبوتر را بیرون بیندارد تا این‌گونه از او محافظت کند.
این کبوتر حدود 3 ساعت و نیم در آغوش هانا احساس امنیت می‌کند. هانا می‌گوید: «این احساس دیوانه‌کننده بود، زیرا او در یک نقطه روی شانه‌ام بود و از طرفی انگار روی موهایم لانه کرده بود. این عجیب بود.»
وقتی زمان بازگشت هانا به خانه‌اش در ناتینگهام رسید، پیشخدمت از او پرسید که آیا او کبوتر را با خود می‌برد یا خیر؟ سپس گروهی از دانش‌آموزان از کنار هانا رد شدند و به هانا گفتند که چگونه برخی دیگر از دانش‌آموزان در اوایل غروب کبوتر را پرتاب می‌کردند تا او را به پرواز درآورند.
هانا می دانست که کبوتر نیازمند کمک است و هیچ راهی وجود ندارد که بتواند او را ترک کند. او می‌گوید: «او روی شانه‌ام نشست و من او را به سمت ماشینم بردم. دوستانم از من خداحافظی کردند و گفتند من یک دیوانه هستم.»
هانا که یک مشاور رسانه‌های اجتماعی است با انتشار ویدئویی از این کبوتر 27 میلیون بازدید در تیک‌تاک گرفت. پس از ویدیوی اولیه دوستی هانا با کبوتر که حالا نامش پنی است، او یک حساب اختصاصی TikTok برای «پنی» راه اندازی کرد که بیش از 300000 دنبال کننده پیدا کرد.
هانا همچنین کتابی برای کودکان درباره پنی نوشت و هانا و پنی برای یک برنامه تلویزیونی 50 دقیقه ای فیلمبرداری شدند اما متاسفانه بیماری پنی شروع شد.
هانا می‌گوید: «او یک مشکل کبدی داشت، یک آبسه که ما هرگز نمی‌دانستیم آنجا وجود دارد. آنچه دلخراش است این است که دامپزشک گفت احتمالاً به خاطر لگد خوردن بوده است.»
هانا می‌گوید هزاران پوند برای درمان پنی که تحت یک دوره آنتی‌بیوتیک قرار گرفته بود، خرج کرده است: «من و پنی همیشه این ارتباط بسیار عجیب را با هم داشتیم. من می‌دانستم که او می‌خواهد به من چه بگوید و می‌دانستم که او می‌خواهد چه چیزی را میان ما برقرار کند.»
در نهایت هانا یک روز پنی را در حالی که او نیمه جان بود، پیدا کرد. او سعی کرد، پنی را احیا کند اما خیلی دیر شده بود.
او می‌گوید: «من این‌طور فکر می‌کردم که دیگر هرگز کبوتر نمی‌گیرم. حتی نمی‌توانم دیگر بدون گریه به کبوتر نگاه کنم، هرگز این اتفاق نخواهد افتاد.»
اما او تصمیم گرفت - به قول خودش به خاطر پنی - ادامه دهد و به نجات کبوترهای بیشتری کمک کند. هانا در ابتدا چهار بچه کبوتر را که در انباری پیدا شده بودند و قرار بود معدوم کنند به سرپرستی گرفت.
سه کبوتر از چهار کبوتر هنوز با هانا و مادرش زندگی می‌کنند. دغدغه فعلی هانا درباره یک یک کبوتر مسابقه‌ای گم شده است که به خانه نیاز داشت؛ زیرا صاحبش نمی خواست او را قبول کند. هانا می‌گوید که او ابتدا بداخلاق بود، اما حالا از دست او غذا می‌خورد.
هانا که از کمک به چند کبوتر در خانه راضی نبود، تصمیم گرفت که می‌خواهد در مقیاسی بزرگتر به پرندگان کمک کند. او می‌گوید: «مردم نسبت به کبوترها بسیار بی‌رحم هستند و آنها را موجودات زنده نمی‌دانند. بنابراین با خودم فکر کردم و تصمیم گرفتم یک موسسه خیریه رفاهی کبوتر راه‌اندازی کنم.»
Penny's Pigeon Aid در ماه ژانویه با همراهی دو زن دیگر که علاقه زیادی به کبوتر دارند تأسیس شد.
یکی از اهداف این خیریه این است که درک و تصور مردم از کبوترها را تغییر دهد؛ به این امید که آنها با آنها مهربان‌تر باشند. اما آیا کبوترها غیربهداشتی نیستند؟
هانا که تبلیغات نه چندان خوب را به دلیل تغییر دیدگاه مردم نسبت به کبوترها سرزنش می‌کند، می‌گوید: «به ندرت انسان از تماس با مدفوع کبوتر یا تماس با کبوتر بیمار می‌شود. معلوم شد در دهه 1960 مقاله‌ای منتشر شد که در آن دو مرگ به دروغ به کبوترها مرتبط شد و کمی بعد از آن کمیسر پارک‌های نیویورک اصطلاح «موش‌های با بال» را ابداع کرد.»
دکتر چارلز والکات که به مدت 20 سال در آزمایشگاه پرنده شناسی کورنل در ایالات متحده کبوترها را مطالعه کرد، موافق است که کثیف بودن پرندگان یک افسانه است.
او می‌گوید: «به طور کلی کبوترها بسیار تمیز هستند؛ آنها واقعاً لیاقت عنوان موش‌های پرنده را ندارند. آنها واقعاً پرنده خارق‌العاده‌ای هستند. تصور کنید سعی می‌کنید زندگی خود را در لندن در خیابان‌ها بسازید. چه چیزی می‌خورید و از کجا لانه پیدا می‌کنید؟ این که آنها می‌توانند همه این کارها را انجام دهند به نوعی چشمگیر است.»
مردم شکایت دارند که کبوترها وقتی در شهرها لانه می‌کنند، فضولات بر روی ساختمان‌ها می‌گذارند و مزاحمت ایجاد می‌کنند. این چیزی است که خیریه در نهایت امیدوار است با تشویق شوراها به ایجاد مکان‌های لانه سازی بهتر برای کبوترها و ایمن نگه داشتن ساختمان‌ها با آن مقابله کند.
اما در حال حاضر این موسسه خیریه قصد دارد به آرامی با ساخت محتوا در رسانه‌های اجتماعی به مردم درباره تاریخچه کبوتر بگوید.
هانا می‌گوید: «من اغلب ویدیوهای خنده‌داری در کانال TikTok می‌سازم که چگونه آنها در جنگ جهانی دوم به ما خدمت کردند. ما انتظار نداریم که همه به طور ناگهانی عاشق آنها شوند، ما فقط انتظار داریم یا امیدواریم که مردم رفتار انسانی داشته باشند و حداقل باعث ظلم غیرضروری به کبوترها نشوند.»
کد مطلب: 422360