پروژه ایران - جای خالی خودروسازان ایرانی در آینده جهان

در حالی که صنعت خودروسازی جهان با سرعت بسیار زیادی در حال حرکت است،صنعت خودروسازی ایران با حضور ممتد، پرنفوذ دامنه حاکمیت همچنان درگیرمسائل عجیب و غریبی است که اجازه رشد و پیشرفت را از آن گرفته است. این حضور جز جای خالی خودروسازان ایرانی در آینده جهان و فراموشی شدن آنها نتیجه دیگری ندارد.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، در سال ۹۷ یعنی زمانی که خودروسازان ایرانی هنوز در بهت و حیرت از تحریم ها داخلی و خارجی به سرمی بردند،مدیرعامل بنز آلمان طی سخنانی آینده جهان با محوریت تکنولوژی را پیش بینی کرد.

در این سخنان که بازتاب های زیادی هم به همراه داشت آینده صنعت خودروسازی نیز پیش بینی شد. دیتر زیچه با اشاره به اینکه” ۸۰ درصد رفت و آمدهای شهری در آینده حذف خواهد شد،گفت : رقیبان ما شرکت‌های تولید خودرو نیستند بلکه شرکتهایی مثل اپل, گوگل و سیسکو هستند. در پنج تا ده سال آینده نرم افزار و اطلاعات همه صنایع را خواهد بلعید و صنایع سنتی ما را مختل کرده و آن ها را تغییر خواهد داد. “

از این سخنان حدود ۵ سال گذشته است .در این مدت خودروسازان بزرگ و کوچک جهان با درک وضعیت امروز و ترسیم افقی بلند مدت برای فردا ، اقدامات لازم برای حضور در عرضه رقابت را انجام داده اند. در حال حاضر بسیاری از خودروسازان جهان تولید خودروهای مبتنی بر سوخت پاک و غیر فسیلی را در دستور کار قرار داده اند. بسیاری از این محصولات عرضه و هر روز ضریب نفوذ و توسعه آنها بیشتر و بیشتر می شوند. در این مدت بسیاری از اتحادها میان خودروسازان تقویت شده است.دیدگاه ها تغییر یافته و زمینه برای همکاری های بیشتر فراهم شده است.

بخش اعظمی از خودروسازان جهان با توجه به تغییر وضعیت رقابت و حضور پرقدرت و متفاوت چین برای اینکه از قافله عقب نمانند، سمت سو و روش تولید را تغییر داده اند. دیگر هیچ خودروسازی بر اینکه تمام قطعات و محصولات را تمام و کمال خودش تولید کند، اصراری ندارد.

هریک از خودروسازانی که در یک اتحاد قرار گرفته اند در عین اینکه هویت و استقلال خود را حفظ کرده اند ، گام های موثری نیز برای کاهش هزینه ها و افزایش تولید و فروش برداشته اند. دیگر برای آنها مهم نیست که قطعات مورد استفاده حتما و حتما تولید ملی بوده و محصول تولید کنندگان داخلی باشد. آنها با توجه به رقابت سنگینی که به وجود آمده در پی کاهش هزینه ها هستند و از سوی دیگر با از بین رفتن مرزها و نزدیک شدن تکنولوژی های تولید،جهان وطنی فکر می کنند.آنها در دورانی به سر می برند که هر یک از بخش های یک محصولشان در کشور دیگری تولید می شود.

در همین شرایط تغییر و تحولات پیش آمده در زمینه تولید خودرو آنها را وادار کرده است که سمت و سوی جدیدی به فعالیت های خود بدهند.به همین علت هم اکنون بسیاری از خودروسازان بزرگ جهان به خودروهای پاک متمایل شده اند. البته با توجه به حجم و سرعت تولید در حال حاضرخودروسازان چینی در این زمینه پیش گرفته و سرآمد تولید خودروهای برقی شده اند.

بسیاری از تولید کنندگان بزرگ جهان نیز متعهد شده اند که تا سال ۲۰۳۰ تمام محصولاتشان برقی و هیبریدی شوند.

ما چه کرده ایم؟
تمام این اتفاقات حاصل برنامه ریزی ونزدیک شدن کشورها به یکدیگراست.آنها در تعامل های اقتصادی سعی می کنند که سهم بیشتری از بازارهای جهانی کسب کنند.برای نیل به این مقصود چاره ای جز تعامل ،همکاری و هم جهت شدن با دنیا نیست.

اما در این مدت ما چه کرده ایم؟ یعنی درست در زمانی که دنیا حرکت در مسیر جدیدی را آغاز کرده است ، خودروسازان ایرانی پیرو تصمیم های حکمرانی اقتصادی همچنان درگیر مسائلی مانند قیمت گذاری دستوری ، فروش دستوری ، تامین منابع ارزی و مشکلاتی از این قبیل هستند. هنوز وزارت صمت برای تولید برنامه ریزی می کند. به رغم مشخص شدن ناکارآمدی اقتصاد دولتی و دستوری بازهم ضریب نفوذ آن در حال افزایش است.

در این میان تازه وزارت صمت برای واردات خودروهای برقی برنامه ای ۳ تا ۵ سال تدوین می کند.

“مدیر طرح خودروهای برقی وزارت صمت، ضمن بیان مطلب فوق، اظهار کرد: وزارت صمت برنامه‌ریزی کرد که حدود ۱۰۰ هزار دستگاه تاکسی برقی، ۴۰۰۰ دستگاه اتوبوس برقی و قریب به ۴۰۰ هزار دستگاه موتورسیکلت برقی را بتواند در یک بازه‌ زمانی سه تا پنج ساله وارد کشور کرده و گسترش دهد.

حسن کریمی سنجری ضمن تاکید و اصرار این وزارتخانه برای واردات این وسائل نقلیه برقی توسط خودروسازان، خاطرنشان کرد: علت نیز این است که بحث انتقال فناوری اتفاق بیفتد.

وی تصریح کرد: قرار نیست ما همیشه واردکننده باشیم؛ بنابراین ضرورت دارد که انتقال فن‌آوری صورت گیرد. شرکت خودروساز، برای واردات خودروی برقی اقدام می‌کند و پس از مدتی به‌تدریج وارد فاز ساخت داخل خواهد شد.”

تفسیر متفاوت از پیشرفت
هر چند سخنان کریمی سنجری را می توان نشانه ای از آغاز حرکتی جدید در صنعت خودروسازی به شمار آورد.اما در عین حال می تواند نشانه ای از تفسیر متفاوت از پیشرفت در ذهن و اندیشه حکمرانان اقتصادی کشور نیز باشد.

یعنی در زمانی که جهان در تعاملی مثبت و سازنده تغییر نگرش را درک و در دستور کار قرار داده ، ایران بنا به علل مختلف در دام تحریم های داخلی و خارجی گرفتار بوده است.

از سال ۹۷ تا به امروز صنعت خودروسازی با تغییر وتحولات اساسی و بنیادی روبرو شده است.بسیاری از کشورها ضرورت تغییر را درک کرده و مقدمات آن را پذیرفته اند. به عنوان نمونه می توان از دو کشور ترکیه و عربستان نام برد.اما برخلاف این کشورها ، ایران فرصت ها را یکی پس از دیگری ازدست داده است. شاید اگر مشکلات ناترازی بنزین به شکل بغرنج پیش نمی آمد،بازهم کسی به فکر خودروهای برقی نمی افتاد.