دکتر علی بیت‌اللهی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی نوشت: از مقام محترم وزیر کشور دولت چهاردهم درخواست دارم تا به نقش «سازمان مدیریت بحران» در جلوگیری از خسارت‌ها و تلفات مخاطرات متنوع و مخرب با احتمال بالای وقوع در کشور توجه ویژه داشته و با انتخاب شخصی متخصص و توانمند و پرانگیزه برای ریاست «سازمان مدیریت بحران»، گامی مهم و ملموس برای انجام بهتر وظایف مهم مدیریت ریسک و بحران در کشور و ارتقاء تاب آوری سیستم‌های در معرض خطر بردارند.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران،  دکتر علی بیت‌اللهی نوشت:
☑️ آقای دکتر اسکندر مؤمنی با ۲۵۹ رأی نمایندگان محترم مجلس در ۳۱ مرداد ۱۴۰۳، سکانداری وزارت بزرگ با انبوهی از مسئولیت‌های سنگین و متنوع کشور را بر عهده گرفت. در گستردگی حدود وظایف وزارت کشور، همان بس که اشاره شود به انتخاب استانداران برای ۳۱ استان کشور و نقش استانداران در مدیریت استان‌ها که به مثابه رؤسای دولت‌ها در استان‌ها انجام وظیفه خواهند کرد، نقش سیاسی‌ترین وزارتخانه و ارتباط گسترده این وزارت با سایر دستگاه‌های اجرائی. همچنین وظایف مدیریت نیروهای انتظامی، برگزاری انتخابات، ارتباط با شهرداری‌ها، مدیریت ناامنی‌ها و ... از جمله حیطه‌های کاری بسیار پیچیده و بسیار گسترده‌ای است که در پیش پای وزیر محترم کشور وجود دارد.

با وجود گستردگی و پیچیدگی حدود وظایف وزارت کشور، یکی از حوزه‌های کاری بسیار مهم و با پیچیدگی‌های متنوع در وزارت کشور، «مدیریت بحران» است که برای سازماندهی و عملکرد بهینه در این حوزه، ساختار سازمان مدیریت بحران کشور در این وزارت بزرگ، انجام وظیفه می‌نماید. 

☑️ اهمیت نقش مدیریتی سازمان مدیریت بحران کشور در دل وزارت کشور، به دلیل اهمیت رخداد مخاطرات متنوع بحران زای سرزمینی کشور ایران است که بنا به موقعیت جغرافیایی و زمین شناختی خاص و ویژه خود، مستعد بروز حوادث و سوانح متعدد نظیر زلزله‌های بزرگ، سیل، فرونشست زمین، خشکسالی، کم آبی، ریزگردها، طوفان شن، زمین لغزش‌ها،حریق و آتش سوزی است. مخاطرات متعدد و مرور اثرات رخداد این مخاطرات در سالیان گذشته بر پیکر جامعه ایرانی، بی تردید گواه میزان و درجه اهمیت توجه به ساختار سازمانی مدیریت بحران در کشور است. 

☑️ باید اذعان نمود که بدلیل مسئولیت‌های متنوع و بسیار حساس و مهم وزارت کشور، کم توجهی ذاتی به موضوع «مدیریت بحران» ناشی از رخداد مخاطرات و یا ریسک‌های موجود در طول سالیان گذشته شده است. نگاهی به نیروی انسانی و تخصص‌ها و تجهیزات و ظرفیت‌های سازمان مدیریت بحران، بنوبه خود، نشان می‌دهد که این سازمان در طول عمر خود مورد توجه شایسته قرار نگرفته است.

☑️ نظر به انتخاب آقای دکتر اسکندر مومنی بعنوان وزیر کشور دولت چهاردهم، درخواستی کارشناسانه و مبتنی بر کوله‌باری از تجربه در ارزیابی نحوه و شیوه‌های مدیریت بحران کشور از ایشان دارد که امید می‌رود مورد توجه جدی قرار گیرد. از آقای وزیر کشور درخواست دارد تا در انتخاب «رئیس سازمان مدیریت بحران» توجه و دقت و وسواس بسیار ویژه را داشته باشند. رئیس سازمان مدیریت بحران باید شخصی باشد:

- متخصص و آشنا به ماهیت بحران‌ها و مخاطرات طبیعی و انسان ساخت در کشور
- با انگیزه و شوق کار برای کاهش ریسک حوادث و سوانح در کشور
- دارای روابط عمومی خوب و توان ارتباط با متخصصین و نهادهای تخصصی کشور
- آشنا به ساختارهای اجرائی و بودجه‌ای کشور و با توان جذب اعتبار برای مدیریت سامان یافته بحران در فازهای پیش از وقوع (اقدامات پیشگیرانه)، حین و بعد از وقوع مخاطرات.
- آشنا به ساختارهای جهانی و تجربیات بین‌المللی با هدف مدیریت مبتنی بر دانش و اطلاعات بحران‌ها.
- آشنا به پتانسیل خطرپذیری کشور در خصوص هرکدام از مخاطرات طبیعی و انسان‌ساخت
- مسلط به قانون مدیریت بحران کشور (مصوب مجلس) و ماهیت برنامه‌های ملی و پیوست‌های متصل به آن
- آشنا و مسلط به محدودیت‌ها و مشکلات موجود در زمینه مدیریت بحران و دارای ایده‌های با قابلیت اجرائی در مورد بهبود اثربخشی قوانین و مقرارت و نقش چالاک‌تر و موثرتر سازمان مدیریت بحران کشور.
- آشنا به مبانی مدیریت ریسک و تاب آوری و حساس و آگاه به ضرورت اقدامات پیشگیرانه با هدف جلوگیری از بروز حوادث و سوانح بحران‌زا.

☑️ با توجه به مطالب فوق‌الذکر و نظر به تجربیات فراوان کشور در زمینه اهمیت اقدامات پیشگیرانه، اقدامات پرهزینه حین و بعد از وقوع حوادث و سوانح، ارزیابی نقاط ضعف و قوت‌ها و ضرورت فعال سازی بیش از پیش و ارتقاء ظرفیت مدیریتی «سازمان مدیریت بحران»، از مقام محترم وزیر کشور دولت چهاردهم درخواست دارد تا به نقش »سازمان مدیریت بحران« در جلوگیری از خسارت‌ها و تلفات مخاطرات متنوع و مخرب با احتمال بالای وقوع در کشور توجه ویژه داشته و با انتخاب شخصی متخصص و توانمند و پرانگیزه برای ریاست «سازمان مدیریت بحران»، گامی مهم و ملموس برای انجام بهتر وظایف مهم مدیریت ریسک و بحران در کشور و ارتقاء تاب آوری سیستم‌های در معرض خطر بردارند.