خراطیان: «خیانت» در روابط بین‌الملل معنا ندارد / تهران باید موقعیت خطیر خود را درک کند
به گزارش پروژه ایران، بررسی بیانیه ششمین همایش همکاری روسیه و کشورهای عربی حاوی هشدارهای مهمی برای تهران پیرامون تمامیت ارضی وجایگاه منطقه‌ای ایران، احتمال همکاری محتاطانه روسیه با دستور مشترک واشنگتن-کشورهای عربی درمورد حل و فصل مساله بحران غزه، مساله یمن و چالشهای هیدروپولتیک ایران و عراق است.
درحالیکه مسکو تلاش کرده با آوردن عبارت «If mutually agreed by the parties» از زهر سیاسی ارجاع پرونده جزایر ایرانی به ICJ بکاهد اما باز شدن فصلی مجزا تحت عنوان «تنب بزرگ، کوچک و ابوموسی» در بیانیه مشترک به موازات فصول دیگر امری بسیار منفی است.
اینکه بند مربوط به امنیت آبرراههای بین‌‌المللی و عرضه انرژی بلافاصله پس از فصل مربوط به جزایر سه گانه و (نه فصل مربوط به یمن) و امنیت دوتنگه باب المندب و تنگه هرمز در کنار هم آورده شده، در عمل محکومیت مشترک ایران و اقدامات اخیر انصارالله یمن است.
آوردن مساله رودخانه‌های مشترک پس از جزایر سه گانه و مساله امنیت آبراهها در این بیانیه (که در بیانیه جولای نبود) هشدار دیگری به تهران (نه آنکارا) است که: ۱.عراق با مشاهده تجربه امارات درحال ائتلافسازی است. ۲.نفوذ سیاسی تهران درعراق درحال کاهش است.
قبلا گفته شد که مسکو از قبال جنگ غزه منتفع است و آنرا اهرم فشاری به واشنگتن برای تعدیل مواضع خود در جنگ اوکراین میداند و مواضع ضد اسرائیلی خود را به راحتی تعدیل نخواهد کرد. با وجود این، سفر اخیر پوتین به امارات و سعودی و دیده شدن علائمی دال بر افزایش فشارهای دیپلماتیک و رسانه‌ای به زلینسکی (اگرچه نمیتوان هنوز آنها را جدی تلقی کرد) نشان دهنده تمایل غرب برای کنترل رفتار مسکو در قبال جنگ غزه است. این مساله نمودهایی (محدود اما قابل توجه) در بیانیه اخیر کشورهای عربی و روسیه دارد.
بر اساس اسناد اندیشکده‌های آمریکایی، مساله شکاف در میان اعضای دائم شورای امنیت در مورد جنگ غزه یک نگرانی(اما نه حیاتی است). مساله اصلی نماینگی فلسطین توسط «ساف» در یک کنفرانس صلح حول محور اروپا، آمریکا وکشورهای عربی و انتقال حاکمیت غزه است.
همراهی مسکو با عبارت «ساف تنها نماینده مشروع مردم فلسطین است» شاید محل خدشه نباشد، اما حمایت از عبارت «دعوت از همه گروهها و نیروها برای اتحاد زیر چتر ساف و پذیرش رهبری آن» در شرایط فعلی منطقه جاده صاف کن طرحهای مشترک سعودی، امارات و واشنگتن برای آینده منطقه است.
در پایان باز یادآور می‌شویم که به کارگیری عباراتی چون «خیانت» در امور روابط بین‌الملل معنا ندارد. مسکو با درک تضعیف موقعیت خود در آسیای میانه/قفقاز درحال همراهی یا عدم مخالفت با برخی طرحهای غرب است و این تهران است که باید موقعیت خطیر خود را درک کند.
دریافت صفحه با کد QR