مهدی بذرافکن در یادداشتی در خبرگزاری خبرآنلاین نوشت: به تخت جمشید که می روی همه اش اصالت و شکوه می بینی؛ یک حس خاصِ مثال زدنی،یک غرور وصف ناشدنی،اذیتتان نکنم یک جورهایی، یک احساس خودبزرگ بینی!

به گزارش پروژه ایران، یکی از خوشبختی هایم این است که فاصله تخت جمشید تا شیراز زیاد نیست؛ نهایتا با طی مسافت چهل، پنجاه کیلومتر می توانی به یک میراث جهانی با شگفتی های بی پایانی بروی،جایی که نه تکرار شدنی است و نه برای بازدیدکنندگان چندین و چندباره اش تکراری.

اینجا تخت جمشید است؛ اینجا پرسپولیس است اینجا سرزمین پارسه است.

اینجا هربار راز جدیدی از تمدن چندین هزار ساله ایران بزرگ کشف می شود؛مثل همین بار!

جمعه ای که گذشت؛تخت جمشید بودم. در نزدیکی های کاخ «تچر» سایه بان موقتی دیدم که روی چرخ چاه کنی قرار داشت و معلوم بود در حال حفاری دستی و کندن چاه هستند.

آن روز البته کار تعطیل بود اما از خاک هایی که از گودال بیرون آورده شده و کنارش قرار داشت معلوم بود که عملیات حفاری با جدیت در حال انجام است.

کنار این قسمت جمله ای روی یک کاغذ A4 نوشته شده بود:« کارگاه حفاری آبراهه های تخت جمشید».

حس کنجکاوی باعث شد تا از راهنمایان رسمی -که خوشبختانه تعدادشان در تخت جمشید کم هم نیست- درباره آن کارگاه سوال کنم.

راهنمایان اما چون کارگاه در حال اجرا بود و نتایجش هنوز اعلام نشده بود اطلاعات زیادی نداشتند اما به صورت کلی و تلگرافی اطلاعاتی به دست آوردم که دیروز کاملترش را در خبرها خواندم.

طبق اعلام سرپرست کاوش این کارگاه، در آبراهه‌های تخت جمشید بقایای ۲۰ انسان کشف شده و یکی از کامل‌ترین این اسکلت‌ها طی چند روز گذشته و در ششمین فصل کاوش بدست آمده است.

این اسکلت کامل که در کف سنگی آبراهه بدست آمده به لحاظ باستان‌شناختی از اهمیت بالایی برخوردار است.

علی اسدی سرپرست کاوش اخیر در تخت جمشید می گوید: به احتمال قریب به یقین تاریخ این اسکلت مربوط به پس از ویرانی تخت جمشید است. اسکلت رو به پهلوی راست قرار دارد و جمجمه به سمت شرق است. بر روی اسکلت، سه قطعه سنگ قرار دارد که دست کم یک عدد از آن‌ها دارای نقوش تزئینی مشابه پلکان های اطراف حیاط کاخ تچر است.

به گفته او علاوه بر اسکلت یافت شده، قطعات زیاد و قابل ملاحظه‌ای از کنگره‌های شکسته شده پلکان های مذکور نیز در درون آبراهه‌های حیاط کاخ تچر یافت شده است.