ایران موضوعی است که ترامپ و نتانیاهو ممکن است بر سر آن اختلاف نظر داشته باشند. نتانیاهو آشکارا در مورد امید خود به حمایت آمریکا از حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران صحبت کرده است. در حالی که ترامپ هیچ کینه‌ای از ایرانی‌ها ندارد و هرچند به نظر می‌رسد آماده‌ی افزایش کارزار فشار حداکثری خود است، اما مشخص نیست که بخواهد جنگی را آغاز کند در حالی که سیاست‌های داخلی و خارجی او تازه در حال آشکار شدن هستند.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، دنیل سی. کرتزر و آرون دیوید میلر در یادداشتی در نشریه فارن پالیسی نوشتند: نتانیاهو باید پیش از دیدار با ترامپ انتظارات خود را پایین بیاورد.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل اولین رهبر خارجی خواهد بود که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا میزبان اوست؛ امتیازی برای جایگاه متزلزل نتانیاهو در داخل اسرائیل. این دو رهبر در حالی با یکدیگر دیدار می‌کنند که آتش‌بس‌های بسیار مهم، اما لرزان در غزه و لبنان برقرار است. ترامپ که طرفین را برای رسیدن به توافق بر سر آتش‌بس و تبادل گروگان‌ها در غزه و تمدید مهلت خروج اسرائیل از جنوب لبنان تحت فشار قرار داده و در هر دو مورد موفق بوده است، اکنون مالکیت هر دو دستاورد را بر عهده دارد و مدیریت و نظارت بر آنها بر عهده‌ی اوست.

در حالی که فضای این دیدار تقریباً به‌طور قطع مثبت خواهد بود، این فضای مساعد وجهه رابطه‌ی بین دو رهبری را که چندان علاقه‌ای به یکدیگر ندارند و مطمئناً به یکدیگر اعتماد نیز ندارند، ترمیم خواهد کرد. هر دو اختلافات ماه‌های پایانی اولین دوره‌ی ریاست جمهوری ترامپ را به یاد دارند. نتانیاهو با تشویق سفیر وقت آمریکا، به این باور که با طرح موسوم به "معامله‌ی قرن" ترامپ همخوانی دارد، به الحاق بخش‌هایی از کرانه‌ی باختری فکر می‌کرد. اما ترامپ، به‌ویژه در آستانه‌ی کارزار انتخاباتی خود، به هیچ وجه چنین چیزی نمی‌خواست. علاوه بر این، ترامپ بعداً از تماس تبریک نتانیاهو با جو بایدن پس از پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا و عدم تمایل نتانیاهو به پذیرش روایت نادرست ترامپ در مورد تقلب در انتخابات خشمگین شد.

گذشته از این بی‌اعتمادی، هر دو رهبر در حال حاضر به یکدیگر نیاز دارند و از برگزاری یک دیدار خوب منتفع می‌شوند. ترامپ که خود را طرفدارترین رئیس‌جمهور اسرائیل در تاریخ آمریکا می‌داند، با شعار حمایت بی‌دریغ از اسرائیل به میدان آمد. یکی از اولین تصمیمات او به عنوان رئیس‌جمهور، لغو تحریم‌هایی بود که بایدن علیه شهرک‌نشینان افراطی اسرائیلی وضع کرده بود و آزادسازی محموله بمب‌های سنگینی بود که بایدن متوقف نموده بود.

از سوی دیگر، نتانیاهو همچنان از همه طرف تحت فشار است: در حال محاکمه و اکنون در حال ادای توضیحات در پرونده‌ی فساد خود؛ تحت فشار ائتلاف راست‌گرای خود برای از سرگیری جنگ در غزه؛ با درخواست احزاب مذهبی ائتلاف برای معافیت اعضایشان از خدمت سربازی روبروست؛ و تحت فشار خانواده‌های گروگان‌ها برای اولویت دادن به آزادی آنها قرار دارد. سفر به کاخ سفید، اگرچه راه‌حلی برای مشکلات نتانیاهو نیست، اما در کارزار نخست‌وزیر برای نشان دادن اهمیت خود، دستاویزی قابل سخن گفتن خواهد بود.

با این حال، همه چیز در دنیای ترامپ و نتانیاهو خوب نیست. نتانیاهو که بین نیاز به حفظ ائتلاف راست‌گرای خود و تمایل ترامپ به اجرای آتش‌بس و توافق گروگان‌ها گیر افتاده است، با وظیفه‌ی به ظاهر غیرممکن تطبیق دادن این دو روبروست. مرحله‌ی دوم توافق، حماس را مجبور به آزادی تمام گروگان‌های باقی‌مانده می‌کند؛ در مقابل، نیرو‌های اسرائیلی از غزه عقب‌نشینی کرده و به جنگ پایان می‌دهند. یکی از احزاب راست‌گرا در اعتراض به تصویب این توافق توسط کنست، از ائتلاف خارج شده و حزب دیگری تهدید کرده است که اگر نتانیاهو پس از مرحله‌ی اول توافق، جنگ را از سر نگیرد، ائتلاف را سرنگون خواهد کرد. مشخص نیست که نتانیاهو چگونه از این مخمصه بیرون خواهد آمد. او برای خریدن وقت، به ائتلاف خود یادآوری خواهد کرد که طبق توافق، اگر مذاکرات در مورد مرحله‌ی دوم، که قرار است از ۴ فوریه آغاز شود، ادامه یابد، آتش‌بس ادامه خواهد یافت؛ و به ترامپ نامه‌ی تضمین حمایتی را که ظاهراً از بایدن دارد - و ظاهراً توسط دولت ترامپ نیز تأیید شده است - یادآوری خواهد کرد که می‌تواند جنگ را ادامه دهد تا از پیروزی سیاسی حماس جلوگیری کند. نتانیاهو ممکن است رضایت ترامپ را برای ادامه‌ی جنگ برای مدت زمان توافق شده جلب کند.

ترامپ پیش از این اعلام کرده که می‌خواهد به جنگ‌ها پایان دهد، نه اینکه آنها را آغاز یا ادامه دهد. بنابراین، بعید است که به نتانیاهو فضای مانور زیادی بدهد. یک شیاد کاملا می‌تواند فکر یک شیاد دیگر را بخواند، بنابراین او چک سفید امضا نخواهد داد. در واقع، زیاد طول نمی‌کشد که ترامپ صبرش را درباره نتانیاهو از دست بدهد.

پایان دادن به جنگ در غزه برای ترامپ به دلیل دیگری نیز اهمیت دارد. او به دنبال احیای چشم‌انداز توافق عادی‌سازی روابط عربستان و اسرائیل است. بهای عادی‌سازی روابط عربستان با اسرائیل از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، به‌ویژه در ارتباط با فلسطین، به طور قابل توجهی افزایش یافته است. درخواست عربستان مبنی بر اینکه اسرائیل به افق سیاسی منتهی به راه‌حل دو کشوری متعهد شود، ممکن است برای نتانیاهو بیش از حد سنگین باشد.

ایران موضوع دیگری است که ترامپ و نتانیاهو ممکن است بر سر آن اختلاف نظر داشته باشند. نتانیاهو آشکارا در مورد امید خود به حمایت آمریکا از حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران صحبت کرده است. در حالی که ترامپ هیچ کینه‌ای از ایرانی‌ها ندارد و هرچند به نظر می‌رسد آماده‌ی افزایش کارزار فشار حداکثری خود است، اما مشخص نیست که بخواهد جنگی را آغاز کند در حالی که سیاست‌های داخلی و خارجی او تازه در حال آشکار شدن هستند. ترامپ همچنین به طور مبهم اشاره کرده است که تنها نگرانی او برنامه‌ی هسته‌ای ایران است و نشان می‌دهد که ممکن است آماده‌ی توسل به دیپلماسی به جای زور باشد. گزینه‌ی دیپلماتیک با ایران به نفع عربستان و کشور‌های خلیج فارس نیز خواهد بود.

بنابراین، مسائل کمی وجود دارد که احتمال توافق فوری بین ترامپ و نتانیاهو در مورد آنها وجود داشته باشد. یادداشت تفاهم ۱۰ ساله‌ی آمریکا و اسرائیل در مورد کمک‌های نظامی در سال ۲۰۲۸ منقضی خواهد شد و نتانیاهو ممکن است آن را در طول این دیدار مطرح کند. ترامپ می‌تواند به راحتی قول دهد که اطمینان حاصل کند اسرائیل ابزار دفاع از خود را داشته باشد، اما تلاش او برای کاهش بودجه نشان می‌دهد که از دادن تعهدات جدید خودداری خواهد کرد یا شاید از آنها به عنوان اهرم فشار استفاده خواهد کرد. او مطمئناً می‌خواهد آتش‌بس و توافق گروگان‌ها تا مرحله‌ی دوم ادامه یابد و بنابراین احتمالاً اشتیاق نتانیاهو برای ادامه‌ی جنگ را تعدیل خواهد کرد.

نتانیاهو در موقعیتی بسیار ضعیف‌تر از ترامپ به واشنگتن سفر می‌کند و اگر چیزی باشد که بتوانیم با اطمینان در مورد ترامپ بگوییم، این است که او از این موقعیت سوءاستفاده خواهد کرد. بعید است که ترامپ کمک‌های نظامی آمریکا به اسرائیل را محدود یا مشروط کند - همانطور که بایدن از انجام این کار خودداری کرد.

اما غیرقابل پیش‌بینی بودن ترامپ باید نتانیاهو را نگران کند. ترامپ اکنون حزب جمهوری‌خواه است و نتانیاهو نمی‌تواند به تاکتیک آشنای خود برای جلب حمایت کنگره با عبور از رئیس‌جمهور آمریکا متوسل شود. نتانیاهو با ظاهری خوب، اما جیب‌های نسبتاً خالی، چه از نظر مادی و چه از نظر تعهدات به خانه بازخواهد گشت.

با این حال، این دیدار با خونریزی به پایان نخواهد رسید. هیچ یک از رهبران خواهان رویارویی زودهنگام نیستند. اما پشت در‌های بسته، پیام واضح خواهد بود: ایالات متحده‌ی دونالد ترامپ شریک ارشد در این رابطه است و اسرائیل بهتر است رئیس‌جمهور را عصبانی نکند. اینکه "اثر ترامپ" که این روز‌ها از بسیاری در اسرائیل می‌شنویم، تأثیر مطلوب خود را بر نخست‌وزیر اسرائیل که تحت محاصره، اما همچنان آماده‌ی ریسک است، خواهد گذاشت یا خیر، هنوز مشخص نیست.