وضعیت سامان قنبری‌زاده موتورسوار دزفولی رو به بهبودی است.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، سامان قنبری‌زاده موتورسوار صاحب سبک دزفولی که اخیرا هنگام تمرین مصدوم شده است در حال گذراندن دوران نقاهتش است و به گفته‌ی خودش به زودی به میادین و مسابقات باز خواهد گشت. این ورزشکار تا کنون موفق به کسب مقام‌هایی در سال‌های ۲۰۱۶, ۲۰۱۵، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ در سطح آسیا، خاورمیانه و دنیا شده و در آخرین رقابت خود در مسابقات جهانی چک در بین ۴۲ شرکت‌کننده مقام پنجم را از آن خود کرد. به همین بهانه ما به گفت و گو با سامان نشستیم که در ادامه آن را می خوانیم؛

*بیا از اول شروع کنیم، چطور وارد این رشته شدی؟

من از سن کم علاقه بسیار شدیدی به دوچرخه سواری داشتم، حتی زمانی که 4،5 سالم بود و مدرسه نمی رفتم دوچرخه ای که پدرم داشت را بر می داشتم و به صورت نیم پا زدن سوار دوچرخه می شدم که برای کل خانواده جای تعجب داشت که چطور این دوچرخه بسیار بزرگ را با جثه کوچک حمل کنم، علاقه شدیدی به دوچرخه داشتم و کمی که بزرگ تر شدم شروع به تک چرخ زدن با دوچرخه کردم و کم کم با دیدن فیلم های موتور سواری به این رشته علاقمند شدم و من هم کم کم کارم را شروع کردم، زمانی که فضای مجازی در ایران رواج پیدا کرد من با موتورهای معمولی مثل هوندا حرکات نمایشی می زدم، کم کم ویدیوهای موتور سوارهای آمریکایی و فرانسوی را در فضای مجازی دیدم و تصمیم گرفتم به صورت جدی تر این رشته را دنبال کنم، اول از همه باید یک موتور مثل موتور آنها تهیه می کردم، بنابراین یک موتور 600 سی‌سی خریدم تا بتوانم آن را شبیه به موتور خارجی ها بسازم، زمانی که من موتور را شبیه سازی کردم تازه مربی نداشتم!

برای همین وقتی سوار موتور می شدم می دیدم چه کار سختی است و اصلا شدنی نیست! حدود 6 ماه این رشته برای من گنگ بود، هیچ کاری نمی توانستم انجام دهم، هر چه نگاه می کردم می دیدم موتورم هم با آنها تفاوتی ندارد، شاید از لحاظ قطعات فنی تر بود، اما من چون خودم موتور را ساخته بودم احساس می کردم مشکل از موتور است اما این طور نبود، من 6 ماه کنار کشیدم اما بعد از 6 ماه موفق شدم یک سری حرکات را که ساده بودند را انجام بدم، اینجا شروع کارم بود، من در کنار این رشته بدنسازی کار می کردم، بدنسازی را کنار گذاشتم و سراغ ورزش های آمادگی جسمانی و ژیمناستیک و پارکور رفتم تا بتوانم در این رشته موفق‌تر بشم. این حرکات آمادگی جسمانی به من کمک کرد که خیلی سریع‌تر بتوانم راه بیوفتم و چند پله چند پله جلو بروم، تا به سال 94 رسیدیم، من به ورزشگاه آزادی آمدم و نمایشم را به اجرا گذاشتم و برای بینندگان بسیار جذاب بود، یک رشته‌ی جدید را می دیدند و برایشان جای تعجب داشت یک ایرانی چطور می تواند این کارها را انجام دهد. قبلا فقط تک چرخ مستقیم بود اما رشته‌ی ما خیلی حرکات نمایشی را دارد.  بعد از سال 95 یک موتور دیگر خریدم که باز حرفه ای تر از قبلی ها بود، سطح خودم را بالاتر بردم و در سال 2016 اولین مسابقات که در دبی بود حضور پیدا کردم و مسابقه در سطح خاورمیانه برگزار شد و سه نفر اول به مسابقات جهانی می رفتند. در آن مسابقات متاسفانه دوم شدم و بعد از آن نتوانستم در جهانی جز 12 نفر اول باشم، تا اینکه سال 2017 دوباره به مسابقات رفتم و زبان انگلیسی رو تقویت کردم و از بقیه موتور سوارها سوال می پرسیدم و کمک می گرفتم، اما به گفتن نبود باید تمرین می کردم، به هر حال من در سال 2017 در خاور میانه دوم شدم و در جهانی نهم شدم. در سال 2018 مسابقات آسیایی در امارات برگزار شد من آنجا اول شدم، بار دیگر در همان سال در مسابقات جهانی باز هم نهم شدم، بعد از آن 4 سال مسابقات دیگر در دبی برگزار نمی شد و در دبی بود که من 4 سال نتوانستم به اروپا بروم. فقط سالی یکی دو بار برای نمایش به دبی می رفتم و اجرا می کردم، سال 2022 به چک رفتم و پنجم جهان شدم.

*یکم بیشتر از این رشته بگو چه تفاوت هایی با بقیه سبک های موتور سواری دارد؟

این رشته نامش استانت یا همان بدلکاری است، با بقیه رشته های موتور سواری کاملا متفاوت است، کسی که بخواهد وارد این رشته شود باید به شدت آمادگی بدنی بالایی داشته باشد و باید زیر شاخه‌ی این رشته را در وجودشان داشته باشد چون این رشته بسیار سخت است و آسیب های زیادی را به همراه دارد.

*هزینه های این رشته پس باید بالا باشد.

بله، من اگر فقط از لحاظ لاستیک بخواهم به شما بگویم بنده به شخصه هر هفته یک جفت لاستیک و 3،4 لیتر روغن عوض می کنم که فقط هر هفته12،13 میلیون تومان هزینه این کار است تازه اگر بخواهیم به صورت نرمال جلو برویم، اگر بخواهیم مسابقه‌ای کار کنم هزینه ها در هفته به 20 میلیون تومان هم می رسد. یعنی ماهی 80،90 میلیون هم می رسد. موتورهایی که ما می گیریم شاید اینجا قیمتی نداشته باشد مثلا موتور خودم مدل 2004 است این موتور قطعاتی که رویش سوار می شود گران است و بخش اصلی کار است، هر موتوری را شما بخواهید به صورت فول حرفه ای درست کنید تا 400 میلیون تومان هزینه برای شما خواهد داشت به جز پول حود موتور.

*از سمت فدراسیون به خوبی حمایت می شوید؟

بله از سمت فداسیون حمایت هایی می شویم، یکی از حمایت هایی که ما واقعا نیاز داریم حمایت برای گرفتن ویزا است که مهم ترین چیز است. چون مسابقات در اروپا برگزار می شود ما به ویزا نیاز داریم. آقای ناظمی سال 2022 حمایت کردند و من ویزایم را گرفتم و قول دادند که برای مسابقات سال آینده در آلمان نیز حمایت کنند و بدون مشکل به مسابقات برویم. سال آینده تیرماه مسابقات جهانی در آلمان برگزار خواهد شد من هم به امید خدا تمریناتم را انجام می دهم تا در آنحا عملکرد خوبی داشته باشم. درخواستم این است که شرکت هایی که در زمینه موتور سیکلت فعالیت می کنند به این رشته روی بیاورند امثال ما را حمایت کنند که راحت تر به مسابقات برویم، ما هم بالاخره کارمان راحت می شود واقعا یک شخص از پس هزینه ها بر نمی آید، خیلی از شرکت ها هستند که برای یک تابلو ماهی 200 300 میلیون می پردازند اما می توانند جای آن به ورزشکاران کمک کنند، اگر این حمایت ها باشد به راحتی می توانیم برویم و قهرمانی کسب کنیم، من به حدی پیشرفت کرده ام که می توانم بین سه نفر برتر دنیا باشم، سال 2022 هم با بدشانسی پنجم شدم چون باران آمد و امتیاز از دست دادم در حالی که در روز کوالیفای دوم شده بودم. درخواستم این است که شرکت ها و افرادی که می توانند به ما کمک کنند در زمینه ویزا و اعزام ما را حمایت کنند. ما هم قول قهرمانی می دهیم تا پرچم کشور را بالاببریم.

*سال گذشته به همین دلیل پس نتوانستی به مسابقات بروی؟

بله سال گذشته که مسابقات ایتالیا بود ما هم به دلیل عدم ساپورت و گرفتن ویزا موفق نشدیم به مسابقات برویم، من هیج حمایتی پشتم نبود و شخصی اقدام کردم که متاسفانه پول برای رفتن به مسابقات هم نداشتم و فقط می خواستم ویزا را بگیرم بعد اسپانسر پیدا کنم که متاسفانه همان اول ریجکت شدیم. ان شاالله سال آینده پر قدرت در مسابقات حضور پیدا کنم. من سال ها بدون هیچ مربی و حمایتی خودم را به اینجا رساندم، اگر حمایت می شدم خیلی زودتر می توانستم قهرمان جهان بشوم، اما مشکلاتی که سد راه ماست یکی ویزاست و یکی جابجایی موتورهایمان، موتورهای ما بالای 250 سی سی است و بدون پلاک هستند همین مساله باعث می شود هم در کشور و هم خارج حمل و نقل آن با مشکل روبرو شود. ما نمی توانیم موتورها را به مسابقات ببریم و اگر ببریم هزینه های سرسام آور دارد، اگر پلاک داشتند راحت تر می توانستم آنها را جا به جا کنیم. دیدیم که توریست ها با موتورهای سنگین خودشان به راحتی به ایران می آیند و ای کاش ما هم می توانستیم مثل آنها موتورهایمان را جا به جا کنیم. من تنها ورزشکار این رشته هستم و از آنجایی که این مسابقات در ایران برگزار نمی شود من مجبورم همیشه به خارج بروم. سر همین قضیه با مشکلات زیادی برای جا به جایی موتور روبرو هستم و ای کاش ما هم مثل توریست ها موتورهایمان را جا به جا می کردیم!