بنابر روایت اطلاعات آنلاین، این جامعه شناس در ادامه گفت: به هرحال انتخابات با کمترین حرف و حدیثی برگزار شد که نتیجهِ حاصل هم جامعه را به این امیدواری رساند که اصلاح دیگر ناممکن نیست. همچنین همراهی مجلس با دولت در موضوع رای اعتماد به کابینه که نشان از انسجام در مدیریت کشور داشت، مهر تاییدی بر این بود که ایران در مسیری قرار گرفته است که با همت و تلاش و البته پرهیز از افراط و تفریط، اصلاح ساختاری شرایط و در نتیجه جایگزینی رضایتنمندی به جای نارضایتی و ناامیدی امری ممکن است.

او افزود: تاکیدِ موکد شخص رییس جمهور بر شعار وفاق و اینکه «قرار نیست، باهم دعوا کنیم» نکته روشن و گره گشای دولت چهاردهم است. دولتی که با وجود پیشینه اصلاح طلبی رئیسش در کابینه از چهره‌های اصولگرا و حتی سه تن از اعضای دولت سیزدهم را جای داده تا بتوان گفت، دولتی‌ها آمادگی تمام و کمال دارند تا راحتیِ خیال را به مردم اعطا کنند. البته در این راه مسائل و مانع‌های عدیده‌ای مشاهده می‌شود که بسیاری شان هم مثل تحریم، کسری بودجه و ... به معنای واقعی مشکل ساز هستند.

 

فیاض راهکار تشریح شرایط خاص برای آرامش جامعه اینگونه شرح داد: کافی است دولت به هنگام بن بست و عدم تحقق وعده، شرایط و چرایی موفق نشدن را به جامعه تشریح کند که در اینصورت مردم دولت را مسبب ناکارآمدی نمی‌دانند و منتظر می‌مانند تا با برطرف شدن مانع ها، کارآمدی میسر شود.

 

وی تصریح کرد: توان و اراده دولت، هماهنگی بین دستگاه‌های مختلف، اعتماد عمومی نسبت به سیستم فعلی مدیریتی و ... به حدی است که باید اذعان داشت، تلاش‌های بی شائبه و پررنگ تندروها جهت تخریب دولت به جایی نخواهند برد. به قولی می‌توان گفت، تندروها چاره‌ای جز حاشینه نشینی نخواهند داشت. البته هیچ کس نافی اختلاف سلیقه و یا قضاوت دولت نیست. اما اینکه گروهی که هنوز نتوانسته اند، نتیجه انتخابات را هضم کنند، هر اقدامی را که به نظرشان می‌آید، انجام بدهند با هیچ متر و معیاری توجیه نمی‌شود. پس ساختار نظام باید راهی برای کنترل این گروه داشته باشد.

 

او تاکید کرد: شروع به کار دولت چهاردهم می‌تواند نقطه آغازی برای اصلاح در نظام مدیریتی در سطح کلان باشد.