نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که مادون قرمز نقش اصلی را برای پشه‌ها در شناسایی قربانیان خود ایفا می‌کند.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، گرچه نیش پشه معمولاً یک آزار موقتی محسوب می‌شود اما در بسیاری از نقاط جهان می‌تواند یک نگرانی جدی باشد.

برخی از پشه‌ها مانند آدس ایگپتی مسئول انتقال ویروس‌هایی هستند که سالانه بیش از ۱۰۰ میلیون مورد بیماری‌هایی مانند تب دنگی، تب زرد و زیکا را به بار می‌آورند. گونه دیگری به نام آنوفلس گامبیا پارازیتی را منتقل می‌کند که باعث مالاریا می‌شود و سالانه بیش از ۴۰۰ هزار  مرگ را به بار می‌آورد.

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، این ارقام باعث شده است که پشه‌ها عنوان کشنده‌ترین حیوانات را کسب کنند.

به تازگی یک تیم از محققان دانشگاه کالیفرنیا، تحقیق را درباره نیش پشه‌ها انجام داده‌اند که نشان می‌دهد پشه‌های نر بی‌خطر هستند اما پشه‌های ماده برای توسعه تخم‌ها به خون نیاز دارند.

در این پژوهش، کارشناسان کشف کرده‌اند که پشه‌ها به یک نشانه‌ی واحد متکی نیستند؛ بلکه از ترکیبی از حس‌های مختلف در فواصل متنوع برای یافتن اهداف خود استفاده می‌کنند. آنها دریافتند که تابش مادون قرمز از منبعی با دمای تقریباً مشابه پوست انسان، رفتار جستجو میزبان پشه‌ها را زمانی که با دی‌اکسید کربن و بوی انسان ترکیب می‌شود، دو برابر می‌کند.

پشه‌ها در فعالیت‌های جستجو میزبان خود، ترجیح قوی‌ای برای منبع مادون قرمز نشان دادند. محققان همچنین محل وقوع این تشخیص مادون قرمز را شناسایی کرده و نحوه عملکرد آن را در سطوح مورفولوژیکی و بیوشیمیایی کشف کردند.

نیکولاس دبوبیون؛ محقق ارشد این مقاله گفت: پشه‌ آدس ایگپتی که ما مطالعه می‌کنیم،  در یافتن میزبان‌های انسانی فوق‌العاده ماهر است و نشانه‌ها را ردیابی می‌کند. این نشانه‌ها شامل دی‌اکسید کربن از نفس ما، بوها، دید، گرمای انتقالی از پوست و رطوبت بدن ما هستند. با این حال، هر یک از این نشانه‌ها محدودیت‌هایی دارند.

وی افزود: حشره‌ها دید ضعیفی دارند و بادهای قوی یا حرکات سریع می‌توانند توانایی آن‌ها در ردیابی سیگنال‌های شیمیایی را مختل کنند.

با توجه به این محدودیت‌ها، محققان پرسیدند آیا پشه‌ها می‌توانند نشانه‌ی جهت‌گیری قابل اعتمادتری مانند تابش مادون قرمز را تشخیص دهند.

لباس‌های گشاد کمتر مادون قرمز عبور می‌دهند

در فاصله حدود ۱۰ سانتی‌متر، پشه‌ها می‌توانند گرمای تابش شده از پوست ما را تشخیص دهند. آنها همچنین می‌توانند دمای پوست ما را زمانی که بر روی آن فرود می‌آیند حس کنند. با این حال لباس گشادتر می‌تواند تشخیص آنها را دچار مشکل کند.

نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.