گفتن «دوستت دارم» معمولاً بیانگر یک نگرش واقعی و عمیق است اما بهترین راه برای انجام این کار چیست؟

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایرانی، ادیان و نگرش‌های اخلاقی عشق را می‌ستایند. با این حال اظهار عشق باید به شرایط مناسب محدود شود. به همین دلیل است که به ما دستور داده شده است که همسایه خود را دوست داشته باشیم، نه اینکه عاشق همسر همسایه شویم. ابراز عشق در روابط عاشقانه بسیار مورد نیاز است، جایی که آرزوی عشق و دوست داشته شدن در مرکز قرار دارد. اعتراف به عشق خود که نشانه تعهد آینده است، می تواند به صورت شفاهی بیان شود؛ زیرا اعمال بلندتر از کلمات صحبت می کنند.
 
مشکل عمده در گفتن «دوستت دارم» زمان‌بندی است؛ به‌ویژه اینکه آیا خیلی زود است: اگر زمان کافی برای رشد عشق عمیق داده نشده باشد، ممکن است با شهوت شدید اشتباه گرفته شود. عشق با سرعت‌های متفاوتی در افراد مختلف رشد می‌کند. بنابراین ممکن است شریک زندگی شما نتواند عشق شما را جبران کند. نکته دیگر این است که وقتی افراد از اعتراف عشق برای به دست آوردن منافع دیگر، عمدتاً جنسی استفاده می‌کنند، عدم صداقت است.
 
نقش سازنده زمان در عشق در دو رفتار اصلی سرد کردن جنسی بیان می‌شود: «سخت بازی کردن برای به دست آوردن» و «در زمان مناسب». اولی فرض می کند که درک یک شخص سخت است که طرفداران شعله های میل و عشق جنسی را جذب کند. نیاز به سرمایه گذاری بیشتر زمان معیار خوبی برای صمیمیت و جدیت است. خط مشی «در زمان مقتضی» لزوماً در صداقت عاشق تردید نمی‌کند، بلکه فرض می‌کند زمان برای پرورش عشق و ایجاد مناسبت متقابل ضروری است. در هر دو مورد، عشق را باید با صرف زمان «به دست آورد» و «اثبات کرد».
 
بهترین زمان برای گفتن دوستت دارم در یک رابطه جدید چه زمانی است؟
 
«زمانی که شما اجازه می دهید به تدریج ارتباط برقرار شود، کلمات "دوستت دارم" طبیعی به نظر می رسند و زمان‌بندی بهینه است. رنه وید»
 
خطر زودتر گفتن دوستت دارم بیشتر از دیر گفتن است. حتی اگر شریک زندگی شما هنوز این احساس را نداشته باشد، ممکن است چیزی مانند من هنوز آنجا نیستم یا فقط بگوید دوستت دارم که عمیق‌تر از دوستت دارم است. پاسخ احتمالی دیگر ممکن است این باشد: «دارم عاشقت می‌شوم»، که مسیری را که می‌روی مشخص می‌کند و انتظارات را تعیین می‌کند. اگرچه هم مرد و هم زن در مورد آسیب‌رسان بودن پاسخ‌های غیر متقابل توافق دارند، اما نشان می‌دهند که به احتمال زیاد بدون در نظر گرفتن «دوستت دارم» می‌گویند (Blomquist & Giuliano, 2012). یکی دیگر از یافته‌های جالب این است که غیر بومی‌ها بیشتر به انگلیسی می‌گویند «دوستت دارم» تا به زبان مادری‌شان. این تغییر کد به ویژه در شرایطی اتفاق می‌افتد که موضوعات در زبان اول از نظر احساسی بارگیری می‌شوند و در زبان دوم قابل دسترس‌تر می‌شوند.