داوود فتحعلی‌بیگی گفت: متاسفانه بسیاری از افراد اصول و مبانی کار کمدی و دستور زبان آن را نمی‌شناسند. به همین جهت به دم دستی‌ترین شوخی‌ها و لطیفه‌های رومزه متوسل می‌شوند.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران،نمایش «مبارک و خاتون پرده‌نشین» به نویسندگی داوود فتحعلی بیگی و کارگردانی علی طربی این روزها به روی صحنه تماشاخانه سنگلج رفته است. «مبارک و خاتون پرده‌نشین» نمایشی ایرانی و کمدی است که پیش از این هم طربی آن را به روی صحنه برد.

داوود فتحعلی‌بیگی نویسنده این نمایشنامه، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین در رابطه با سوژه این متن بیان کرد: نمایشنامه «مبارک و خاتون پرده نشین» را از حکایت «زن پارسا» از کتاب الهی‌نامه عطار نیشابوری اقتباس کردم. قصه این نمایشنامه درمورد زنی است که در چند شرایط متفاوت از عفت و پاکدامنی خود مراقبت می‌کند و به واسطه همین پاکدامنی، به مقام مستجاب‌الدعوه شدن می‌رسد و در حق هرکسی که دعا می‌کند دعایش برآورده می‌شود. این یک نمایشنامه روایی است که ضمن آن با حضور کاراکتر «مبارک» که خدمتکار خانه زن پارسا بوده، ویژگی شادی‌آور هم دارد و به شیوه تخت حوضی آن را نگارش کردم.

وی افزود: آقای طربی و گروهشان چندسال پیش این نمایش را اجرا کردند اما در این نوبت برخی از بازیگران تغییر کردند. این گروه از جوانان علاقه‌مند و پرتلاش هستند.


این نویسنده ضمن اشاره بر تفاوت کمدی این نمایش با نمایش‌های کمدی شبانه گفت: متاسفانه بسیاری از افراد اصول و مبانی کار کمدی و دستور زبان آن را نمی‌شناسند. به همین جهت به دم دستی‌ترین شوخی‌ها و لطیفه‌های رومزه متوسل می‌شوند. طبعا برای آموزش دستور زبان کمدی باید زحمت بکشند و مطالعه کنند تا قوانین را کشف کند. من بیش از سی سال بر این موضوع کار کردم و بخشی از این مبانی در قالب کتاب چاپ شده است و بخشی دیگر هم با رویکرد اصول و قوانین نمایش تخت حوضی در دست نگارش است.

فتحعلی‌بیگی در رابطه با چرایی کم شدن نمایش‌های ایرانی بیان کرد: یکی از دلایل آن این است که درس و رشته تخصصی و حتی بعضا معلمی وجود ندارد که به دانشجویان و نسل جدید آموزش دهند. ما سال‌ها است که به دنبال این هستیم که رشته نمایش ایرانی راه‌اندازی شود اما هنوز هیچ اتفاقی نیافتاده است. من به اتفاق دیگر دوستان در دانشگاه سوره این رشته را تعریف و به وزارت علوم پیشنهاد کردیم اما آن‌ها ترتیب اثری ندادند. مجددا از دانشگاه فرشچیان با آقای ناصربخت و آقای دژاکام و دیگران بازتعریف کردیم اما باز هم اتفاقی نیافتاد.

وی ادامه داد: تماشاگر ایرانی به اندازه دیگر نمایش‌ها، از نمایش ایرانی هم استقبال می‌کند. او به دنبال کار ارزشمندی است که هم لذت ببرد و هم او را به فکر وا دارد اما وقتی نمایش خوب وجود نداشته باشد، به سمت نمایش‌های دم دستی می‌روند.