به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، علیرضا سبحانی نسب مدیر انتشارات جمال در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به نمایشگاه کتاب تهران و آثاری که ناشران کودک و نوجوان در این بخش عرضه کردند،گفت: در روزهای گذشته یکی از مولفان کتاب کودک و نوجوان در تعبیری جالب به بنده گفت که باید از ورود خانوادههای دغدغهمند به بخش کودک و نوجوان نمایشگاه کتاب جلوگیری کنیم. چرا که در بخش زیادی از محتوای عرضه شده در این بخش، به کودکان و نوجوانان ایرانی یاد داده میشود، چگونه اخلاق را زیر پا بگذارند، چگونه خانواده و خدا را فراموش کنند و .... به همین منظور باید مانع ورود خانوادههای دغدغهمند شویم تا انتخاب اشتباهی نداشته باشند.
وی با اشاره به روند رو به رشد کتابهای ترجمه در ادبیات کودک و نوجوان گفت: متاسفانه آییننامهای که وزارت ارشاد برای جلوگیری از سونامی ترجمه در نشر ایران تصویب کرد، توسط انجمنی که عمده اعضایش از ناشرانی هستند که بیش از 80 درصد کتابهایشان ترجمه است، وتو شد.
سبحانینسب تصریح کرد: وضعیت به گونهای است که اگر سال آینده به دوستان ناشر گفته شود که نمیتوان کتاب ترجمه به نمایشگاه آورد، یا حضور نخواهند داشت یا به جای غرفههای بالای 100 متر غرفههای 20 متری خواهند داشت، معضل نشر کودک و نوجوان ایران این است که تصمیمگیران اصلی این بخش خود غرق در ترجمه هستند. متاسفانه وزارت ارشاد نیز از این ناشران حمایت میکند و در بهترین نقاط نمایشگاه کتاب غرفههای بزرگ دارند.
مدیر انتشارات جمال افزود: اگر دغدغه وزارت ارشاد این است که مقابل سونامی ترجمه بایستد، باید قاعدهمند حرکت کند، ما باید قانون داشته باشیم، ضابطهمند حرکت کنیم، چرا تنها در نمایشگاه کتاب مانع حضور برخی از کتابهای منحرف میشویم؟ مگر پیش از آن ممیزی وجود ندارد؟ کارشناس نداریم؟.
وی گفت: من طی ده سال گذشته بارها گفتهام که ترجمه رمانهای غربی برای کودک و نوجوان ایرانی فروش فرهنگ اسلامی ایرانی است. نه در هیچ دورهای از وزارت ارشاد کسی این ندا را شنید و پیگیری کرد و نه در انجمنها تدبیری اندیشیده شد.
به گفته سبحانی نسب کودکان مظلومترین قشر جامعه هستند که نباید آنها را قربانی کرد.
وی گفت: نمایشگاه کتاب امسال یکی از جلوههای ناکارآمدی ممیزی کنونی برای کتاب کودک و نوجوان بود و لازم است که در قواعد صدور مجوز برای کتاب کودک و نوجوان تجدیدنظر کرد متاسفانه وقتی که سیل ترجمهها به بازار نشر ایران وارد میشود، نویسندگان بومی ما انگیزهای برای کار ندارند. ناشران با آن ها قراداد خوبی نمیبندند، تا ترجمه است، چرا به سراغ تالیف و تصویرگری داخلی بروند؟ آنچه لازم است، تجدیدنظر جدی در ممیزی وزارت ارشاد برای کتابهای ترجمه است.