سال تحصیلی جدید در ۲۰ مارس در افغانستان در حالی آغاز شد که صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) اعلام کرد که ۳۳۰ هزار دختر که کلاس ششم را به پایان رسانده بودند دوباره از تحصیل محروم شدند زیرا دولت طالبان به دختران اجازه ثبت‌نام در کلاس‌های بالاتر را نمی‌دهد، بدین ترتیب مجموع دخترانی که در سال جاری پس از تعطیلی مدارس آنها به دست دولت طالبان از تحصیل محروم شدند، از چهار میلیون نفر گذشت.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، سال تحصیلی جدید در ۲۰ مارس در افغانستان در حالی آغاز شد که صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) اعلام کرد که ۳۳۰ هزار دختر که کلاس ششم را به پایان رسانده بودند دوباره از تحصیل محروم شدند زیرا دولت طالبان به دختران اجازه ثبت‌نام در کلاس‌های بالاتر را نمی‌دهد، بدین ترتیب مجموع دخترانی که در سال جاری پس از تعطیلی مدارس آنها به دست دولت طالبان از تحصیل محروم شدند، از چهار میلیون نفر گذشت.

به گزارش العربی الجدید، «کلثوم فرید»، دختر افغانی که کلاس ششم را امسال تمام خواهد کرد و دیگر فرصتی برای رفتن به مدرسه نخواهد یافت، به العربی الجدید می‌گوید: «از یک سال پیش در وضعیت روحی و روانی سختی به سر است، ای کاش زمان متوقف می‌شد و امسال نمی‌گذشت. چون می‌دانم به محض اتمام کلاس از تحصیل محروم می‌شوم.»

وی افزود: «در طول سال گذشته نماز می‌خواندم و مدام قرآن می خواندم و از خدا می‌خواستم که طالبان به دختران اجازه دهد تا اجازه تحصیل بعد از کلاس ششم برا بدهد تا بتوانم به تحصیل ادامه دهم. من نمی‌دانم چه گناهی کردیم که طالبان اینگونه ما را مجازات می‌کند. ما می‌خواهیم در سایه شریعت اسلامی و آداب و رسوم موجود به تحصیل ادامه دهیم اما آنها اجازه نمی‌دهند.»

«محمد فرید»، پدر کلثوم، به العربی الجدید گفت: «من خیاط هستم و روزها کار می‌کنم تا بتوانم شب بیایم و در کنار فرزندانم استراحت کنم، تنها دغدغه من این است که فرزندانم، پسر و دختر، درس بخوانند هر آنچه لازم دارند برایشان فراهم کردم، دختران من از پسرانم فهیم‌تر و عقلانی‌تر هستند و علاقه عجیبی به تحصیل دارند ولی به همان سرنوشت دختران افغانستان مواجه شدند، من نمی‌پذیرم که هیچ کدام از اعضای خانواده من شریعت و آداب و رسوم‌مان را زیر پای بگذارند به همین دلیل وقتی برای دختران خود تقاضای تحصیل می‌کنیم بر اساس شریعت و آداب و رسوم رایج آن را می‌خواهیم در حالی که دولت طالبان به فرزندان ما ظلم می‌کند. من از نظر روحی و روانی هم در وضعیت بدی قرار دارم صبح که از خواب بیدار می‌شوم و دخترانم را می‌بینم که غمگین و مضطرب نشسته‌اند، احساس بسیار بدی دارم. فرزندانم سرمایه زندگی من هستند، سعی کردم آنها را به مدرسه دینی نزدیک خانه خود بفرستم و او چندین روز رفت اما از این مدرسه خوشش نیامد و آنجا را رها کرد.»

«مروه کریم الله» که در مدرسه دخترانه «بی بی مهرو» در کابل پایتخت افغانستان درس می‌خواند، در مورد وضعیت دخترانی که بیش از دو سال پیش از تحصیل محروم شده بودند، به العربی الجدید گفت: «در حال آماده شدن برای فارغ‌التحصیلی از مدرسه و ثبت نام در دانشکده حقوق در یک دانشگاه‌ها بودم تا مانند عمه‌ام قاضی شوم اما طالبان مدارس و سپس دانشگاه‌ها را تعطیل کرد، نمی‌دانم وضعیت روانی و اجتماعی خود را پس از محرومیت از تحصیل چگونه توصیف کنم. احساس بسیار بدی است و من شروع به متنفر شدن از زندگی کردم، اگر حمایت پدرم نبود، در افسردگی عجیبی فرو می‌رفتم، زیرا او همیشه مرا تشویق می‌کند که به جلو بروم و او همه چیز را برایم فراهم می‌کند. کتاب ها و چیزهای دیگری که نیاز دارم و همچنان به خواندن ادامه می‌دهم و برنامه هایی را دنبال می کنم که از راه دور چیزهای مختلف را آموزش می‌دهند، اگرچه اشتیاق من به علم را درمان نمی‌کند، اما بهتر از هیچ است. همچنان امیدوارم که طالبان به ما رحم کند و مدارس و دانشگاه‌ها را به روی دختران باز کند.»

«زرلشت عابدی»، فعال افغان در مصاحبه با العربی الجدید گفت: «طالبان اجازه تحصیل در دانشگاه و حتی مدرسه را برای دختران نمی‌دهد، بنابراین دولت در این مورد سکوت کرده و بدون توجیه آن را به تعویق می‌اندازد. این گروه در ابتدا گفت که در تلاش است تا مکانیزمی را ایجاد کند که مناسب شرایط حاکم باشد و با شریعت اسلامی و عرف افغانستان سازگار باشد، اما پس از مدتی همه مقامات صحبت کردن درباره تحصیل دختران را متوقف کردند؛ امری که نشانگر آن است این تصمیم دائمی شده است.»

او اظهار داشت: «نحوه رفتار طالبان با زنان به طور عام و دانشجویان دختر به طور خاص، بی عدالتی را بر تمام مردم افغانستان تحمیل می‌کند. زنان نیمی از جامعه هستند و در دو دهه اخیر شاهد تغییر کیفی در سطح آموزش زنان بوده‌ایم. به طوری که تصمیم طالبان برای جلوگیری از تحصیل دختران بالاتر از کلاس ششم و به طور کامل از تحصیلات دانشگاهی به یک فاجعه تبدیل شده است. طالبان حقایق را نادیده می‌گیرد، از جمله اینکه اکثر اقشار مردم از سیاست‌های این گروه در قبال زنان ناراضی هستند.»