در حالی که حمله اسرائیل به غزه وارد ششمین ماه خود شده است، شورای امنیت سازمان ملل با صدور قطع‌نامه‌ای خواستار آتش‌بس فوری و آزادی «گروگان‌»های اسرائیلی در دست گروه حماس شد. تلاش برای صدور قطع‌نامه پیش از این هم سابقه داشت اما با وتوی آمریکا به بن‌بست رسیده بود. در این مورد هم، آمریکا رای ممتنع داد. هنوز معلوم نیست اسرائیل به این قطع‌نامه تن بدهد یا نه. جنگ و بمباران رفح بعد از تصویب این قطع‌نامه هنوز ادامه دارد.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، در حالی که دقیقا ۲۴ساعت مانده بود تا نزاع حماس و اسراییل وارد دوره شش‌ماه دوم شود، قطعنامه شورای امنیت با اکثریت رای، دستور آتش‌بس موقت رسمی را صادر کرد تا دو طرف فعلاً فضایی آرام‌تر را تجربه کنند. با این وجود، کسی نمی‌تواند ادعا کند این قطعنامه پایانی است بر جنگ غزه.

رایزنی‌ها از همان ساعت‌های اولیه صدور قطعنامه شروع شد تا بنیامین نتانیاهو راضی به پایان اشغال پرهزینه شود. با این حال باید منتظر ماند و دید، آتشی که هفتم اکتبر  ۲۰۲۳روشن شد، چه زمانی و با چه شرایطی برای همیشه خاموش خواهد شد.

درباره صدور قطعنامه آتش‌بس سازمان ملل، با حسن‌ بهشتی‌پور گفت‌وگو کردیم که در ادامه بخش‌های مهم آن را می‌خوانید:



فشار بین‌‌المللی، مقاومت فلسطینی‌ها و اعتراض داخلی در اسرائیل 
*قطعنامه صادره اولین قطع‌نامه نیست و تا امروز چند بار قول و قرار آتش‌بس گذاشته شده  و توسط اسراییلی ها نقض شده است. اما اینکه با وجود ۱۴ رای مثبت، آمریکا رای ممتنع می‌دهد، نشان از این دارد که ایالات متحده همچنان بنای حمایت از اسراییل را دارد، البته این بار به طور غیرمستقیم!

*این را هم باید در نظر داشت، با وجود تاکید روسیه بر دائمی‌بودن آتش، با فشار آمریکایی‌ها آتش‌بسی موقت حاصل شده است. با این توضیح که به صراحت خواسته شده کلیه گروگان‌ها آزاد شوند. همچنین اسراییل تنها ایراد وارده‌اش این بود که چرا حماس رسما محکوم نشده است.

*همچنین دولت نتانیاهو شفاف اعلام نکرده است که مفاد این قطعنامه را لازم‌الاجرا می‌داند یا نه! تکرار و تاکید می‌کنم، اسرائیل چه در دولت نتانیاهو و چه در زمامداری چهره‌های دیگر سابقه‌ای طولانی در خلف وعده دارد. از آنجایی که اسراییل خودش را آماده حمله به رفح می‌کند از اینکه عده‌ای توافق جدید را قطعی می‌دانند، تعجب می‌کنم.

* واقعیت چیزی جز این نیست که کلِ دنیا برابر جنایت‌های غیرانسانی اسراییلی‌ها مبهوت مانده است. حتی آمریکایی‌ که اسراییل را مورد حمایت همه‌جانبه قرار داده است، روسیه که می‌توانست فشار بیشتری روی دولت نتانیاهو وارد کند و همچنین کشورهای اروپایی مثل انگلیس، آلمان و فرانسه هم وقتی شدت و حدت جنایت در غزه را دیدند، عقب نشستند تا شریک جرم بنیامین نتانیاهو نشوند.

*با وجود اینکه نشانه‌هایی مبنی بر توقف جنگ مشاهده نمی‌شود، اما ممکن است فشارهای بین‌المللی یا عملیات‌های احتمالی فلسطینی‌ها و البته مخالفت‌هایی که در درون اسراییل علیه تحرکات دولت مستقر انجام می‌شود عاملی بر این فرضیه باید که اسراییل به این نتیجه برسد که جنگ شش ماهه را به پایان برساند. هر چند که سابقه اسراییل و به ویژه شخص بنیامین نتانیاهو رای به تداوم جنایت می‌دهد.

آمریکا چاره‌ای جز رای ممتنع نداشت
 *درباره رای ممتنع ایالات متحده باید گفت، فقط به این دلیل بود که چهره و وجهه آمریکا بیش از این در افکار عمومی تخریب نشود، چون آنها می‌دانند که تبعات گرسنگی کودکان و ... تا چه حد در دنیا سر و صدا کرده است. همچنین بایدن ۷ماه دیگر باید در رقابت با ترامپ برای ماندن در کاخ سفید به میدان بیاید و به همین دلیل نفوذ لابی صهیونیسم در ساختار سیاسی و اجرایی آمریکا مانع از رای مثبت به قطعنامه شد تا ایالات متحده که به ندرت رای ممتنع می دهد، این بار به قطعنامه رای ممتنع بدهد. با این توضیح که می‌دانست، رای منفی به قطعنامه موجب آبروریزی آمریکایی‌ها می‌شد.

رویکرد ایران منطقی بوده است
*نکته ملموس این رویداد این بود که ایران  برخلاف رویه گذشته رویکردی منطقی در موضوع جنگ غزه گرفت. یعنی با وجود اعلام صریح و بی‌پرده ضد‌اسراییلی و پشتیبانی از مردم مظلوم غزه، آشکارا طوری رفتار کرد که این پیام را به دنیا صادر کند که «ایران نمی‌خواهد، به خاطر فلسطین با اسراییل وارد جنگ شود» که باید اذعان داشت، در شرایطی که ایران دچار تحریم‌های بین‌المللی است، رویکرد اتخاد‌شده رویکردی هوشمندانه بود.