یکی از سخنرانی های سیداحمد علم الهدی بار دیگر در فضای مجازی به طور گسترده بازنشر شده است. این سخنرانی که در اولین سال دولت قبل و در فروردین 1401 ایراد شده، می‌تواند نشانه‌ای باشد از تصمیمی بزرگ‌تر باشد که احتمالاً در دولت قبل در قبال مهاجران افغان گرفته شده و علم الهدی نیز در حال تئوریزه کردن آن بوده است.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، عصر ایران با اشاره به دست به دست شدن ویدئویی مربوط به دو سال قبل از احمد علم الهدی امام جمعه مشهد نوشت: 

این روزها بحث مهاجران غیرقانونی افغانستانی در ایران بسیار داغ است. روزنامه جمهوری اسلامی در گزارشی تکان دهنده نوشته که حتی طالبان نیز عناصر مسلح خود را تحت عنوان مهاجر به ایران فرستاده که تا کنون جرم و جنایت های متعددی در نقاط مختلف کشور انجام داده اند.

امروز نیز از مجلس شورای اسلامی خبر رسیده که طرحی برای محدود کردن مهاجرت به ایران و اخراج اتباع غیرمجاز آماده شده که در صورت تبدیل به قانون، می تواند برخی مشکلات این حوزه را برطرف کند.

با توجه به این موضوع، یکی از سخنرانی های سید احمد علم الهدی بار دیگر در فضای مجازی به طور گسترده بازنشر شده است. این سخنرانی که در اولین سال دولت قبل و در فروردین 1401 ایراد شده، می تواند نشانه ای باشد از تصمیمی بزرگ تر  باشد که احتمالاً در دولت قبل در قبال مهاجران افغان گرفته شده و علم الهدی نیز در حال تئوریزه کردن آن بوده است.

فارغ از این احتمال، علم الهدی در این سخنرانی می گوید افغان هایی که به ایران آمده اند، در حکم مهاجرانی هستند که در صدر اسلام از مکه به مدینه مهاجرت کردند و اهالی مدینه (انصار) خانه ها و اموال خود را با آنها قسمت کردند. علم الهدی توصیه می کند مردم ایران نیز در قبال مهاجران افغان چنین کنند و تاکید می کند که آنها شریک زندگی ما هستند!

وارد نقد سخن ایشان نمی شویم و فقط یک پرسش از علم الهدی داریم: شما که می گویید مردم ایران خانه و زندگی شان را با افغان های مهاجر تقسیم کنند چون آنها شریک زندگی ما هستند، آیا با گذشت 2 و نیم سال از این حرفی که گفته اید، خودتان این کار را انجام داده اید؟ آیا خودتان خانه تان را تقسیم کرده اید و امروز در خانه شما، افغان ها، به عنوان «مهاجرین» در کنار شما و خانواده تان به عنوان «انصار» زندگی می کنند؟ و به افغان های مهاجر که به قول خودتان شریک زندگی تان هستند، چقدر از اموال تان را بخشیده اید؟

زیاده عرضی نیست!