مطلب چندانی در مطبوعات وجود ندارد که داروهای مربوط به بیماری‌های روانی مانند ADHD و افسردگی را پوشش دهد. حداقل سالی یک بار، روزنامه‌های معروف مقالاتی را منتشر می‌کنند که می‌پرسند آیا مصرف داروهای روان‌پزشکی با توجه به خطرات آن ارزش دارد یا خیر؟ بحث‌های قابل توجهی بین متخصصان در مورد اثربخشی آنها وجود دارد و اکثر متخصصانی که در مورد این موضوع بحث می‌کنند، به هر طریقی نظرات بسیار قوی دارند.

به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران، به عنوان یک روانشناس، من برای شرایط سلامت روان دارویی تجویز نمی‌کنم اما بسیاری از بیمارانم تشخیص‌هایی دریافت می‌کنند که ممکن است حداقل برای مدتی از دارو سود ببرند. من معتقدم که بیماران باید به خوبی از خطرات و مزایای دارو مطلع باشند و بدانند برای تصمیم‌گیری آگاهانه چه چیزی را در نظر بگیرند. شرایط سلامت روان بیشتر با یک برنامه درمانی جامع بهبود می‌یابد و گاهی اوقات ممکن است شامل دارو باشد.
 
اگر پزشک یا ارائه‌دهنده مراقبت‌های روانی توصیه کرده است که دارو استفاده کنید، در اینجا پنج نکته وجود دارد که باید در مورد آنها فکر کنید:
 
آیا علائم بیماری شما به طور قابل توجهی زندگی روزمره شما را مختل می‌کند؟
 
برخی از افراد مبتلا به چالش‌های سلامت روان - مانند افسردگی، اضطراب یا ADHD - ممکن است از دارو سود ببرند، اگرچه می‌توانند بدون دارو از زندگی خود عبور کنند. آنها ممکن است افکار و احساساتی را تجربه کنند که آنها را از داشتن کیفیت زندگی مورد نظر باز می‌دارد، یا ممکن است در روابط خود تا حدی با مشکل مواجه شوند که این رابطه در خطر باشد.
سایر افراد ممکن است تا حدی با علائم خود دست و پنجه نرم کنند که نتوانند صبح از رختخواب بلند شوند، به مدرسه یا محل کار بروند یا روز را با موفقیت پشت سر بگذارند. در این موارد، دارو برای مشارکت کامل در زندگی یک ضرورت است.
 
مهم است که نگاهی جدی به زندگی تحصیلی، شغلی، اجتماعی، رفتاری و بین فردی خود بیندازید تا ببینید آیا وضعیت سلامت روانی شما را از رسیدن به اهداف، دستیابی به پتانسیل‌هایتان، یا حتی گذراندن هفته بدون هیچ احساسی باز می‌دارد. شما دچار یک فروپاشی روانی هستید از دست دادن بیش از حد روزهای مدرسه یا محل کار، از دست دادن فعالیت های اجتماعی یا احساس انزوا می‌تواند مشکلات بزرگ‌تری ایجاد کند و دارو ممکن است در بهبود برخی از علائم شما به اندازه کافی برای مراقبت بهتر از خود و ادامه عملکرد مفید باشد.
 
چه مداخلات دیگری را امتحان کرده‌اید؟
 
اگر در حال حاضر تحت درمان هستید یا درمان را امتحان کرده‌اید اما مفید نبوده است، صحبت کردن با فردی دیگر ممکن است برای رسیدگی به وضعیت سلامت روان شما کافی نباشد. گاهی اوقات، احساس غرق شدن در احساسات شدید، اضطراب یا چالش‌ها در عملکرد روزانه، افراد را از حداکثر استفاده از جلسات درمانی خود باز می‌دارد. برای اینکه درمان موثر باشد، باید برای آن تلاش کنید و باید انرژی لازم را برای انجام راهبردهای بعدی که به شما داده شده است، داشته باشید. در این صورت دارو ممکن است در کاهش شدت افکار ناخواسته یا هیجانات شدید مؤثر باشد تا بتوان با انرژی و خوش بینی بیشتری به سراغ درمان رفت. اکثر تحقیقات در مورد شرایطی مانند افسردگی، اضطراب و ADHD از این ایده حمایت می‌کنند که درمان و دارو به عنوان یک رویکرد درمانی به خوبی با هم کار می‌کنند.
 
آیا ترس شما از عوارض جانبی یا سایر پیامدهای دارو مانع از امتحان آن می‌شود؟
 
بیشتر مردم به من می‌گویند که نگران عوارض جانبی مانند خستگی، افزایش یا کاهش وزن، تغییر در اشتها، یا احساس نداشتن خود هستند. این‌ها نگرانی‌های موجهی هستند اما به جای رفتن به Google یا رسانه‌های اجتماعی، صحبت با یک متخصص مورد اعتماد می‌تواند به سوالات شما در مورد خطرات احتمالی پاسخ دهد.
 
در حالی که پزشکان مراقبت‌های اولیه، دستیاران پزشک، و پزشکان پرستار برای تجویز این نوع داروها واجد شرایط هستند، اگر سؤال یا نگرانی جدی دارید، بهتر است آنها را با یک روانپزشک دارای مجوز هیئت‌مدیره در میان بگذارید. حتی یک قدم فراتر می‌روم و می‌گویم که اگر تشخیص داده شد که مبتلا به ADHD هستید، به یک متخصص در آن زمینه مراجعه کنید، یا اگر افسردگی مزمن دارید، با روانپزشکی صحبت کنید که تجربه زیادی در درمان افسردگی مقاوم به درمان دارد. برای یافتن پاسخ‌هایی که برای داشتن یک عقیده خوب بر اساس تجربه بالینی و شواهد علمی به آن نیاز دارید، وقت بگذارید.
 
آیا نگران ننگ هستید؟
 
بسیاری از مردم هنوز بر این باورند که مصرف دارو برای یک بیماری روانی به این معنی است که آنها به اندازه کافی تلاش نمی‌کنند تا خوب شوند یا فقط باید دید مثبت‌تری به زندگی داشته باشند. مصرف دارو به این معنا نیست که شما در حال راه آسان خروج از مشکلات سلامت روان خود هستید. من از این استعاره برای بیمارانم استفاده می‌کنم و به نظر می‌رسد آنها از آن استقبال می‌کنند: اگر دیابت شما تشخیص داده می‌شد، هیچ‌کس شما را شرمنده نمی‌کرد که انسولین مصرف می‌کنید تا لوزالمعده شما کار کند. مغز شما یک اندام است، درست مانند پانکراس. بنابراین اگر دارویی وجود دارد که می‌تواند به مغز شما کمک کند تا عملکرد خود را بهبود بخشد تا بتوانید زندگی بهتری داشته باشید، منطقی است که آن را امتحان کنید.
 
سابقه خانوادگی شما از شرایط سلامت روان چیست؟
 
هنگام بررسی اینکه آیا آزمایش دارو گام بعدی خوبی است، مهم است که در صورت امکان، سابقه خانوادگی خود را ارزیابی کنید. بسیاری از شرایط بهداشت روانی در خانواده ها وجود دارد و دانستن تاریخچه خانوادگی می‌تواند به شما در تصمیم گیری آگاهانه کمک کند. این امر به ویژه در صورتی صادق است که افراد خانواده شما داروهایی مصرف کرده باشند که منجر به عوارض جانبی نامطلوب شده است. به دلیل انگ، همه آزادانه در مورد اینکه آیا داروی افسردگی یا سایر چالش های سلامت روان را امتحان کرده‌اند، بحث نمی‌کنند. اما اگر این شانس را دارید که از یکی از والدین یا خواهر و برادر خود بپرسید، این می‌تواند اطلاعات اضافی باشد که به شما کمک می‌کند، تصمیم بگیرید. اگر به سابقه خانوادگی خود دسترسی ندارید، همچنان می‌توانید سوالات بالا را بپرسید تا آگاهانه تصمیم بگیرید.
 
تصمیم به مصرف دارو برای هر بیماری تشخیص داده شده، اعم از روحی یا جسمی، باید بر اساس ارزیابی کامل سابقه، سابقه خانوادگی و سایر عوامل موثر بر عملکرد روزانه و کیفیت زندگی شما باشد. اگر قصد مصرف دارو برای سلامت روان خود را دارید، به خودتان لطف کنید و این عوامل را در نظر بگیرید تا هر تصمیمی که می‌گیرید، بدانید که بر اساس حقایق مشاوره دریافت کرده‌اید، نه افسانه یا ترس!