به گزارش پایگاه خبری پروژه ایران،اختلال در چرخه خواب باعث اختلال در عملکرد بسیاری از سیستم‌های بدن می شود. یادگیری، حافظه، استقامت، سلامت عمومی و خلق و خوی همگی تحت تأثیر طول مدت و کیفیت خواب هستند اما متاسفانه اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود، در به خواب رفتن یا تجربه خواب عمیق با مشکل مواجه می‌شوند. پیامدهای بالقوه کم‌خوابی مداوم شامل چاقی، بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت است. کم‌خوابی همچنین می‌تواند بر قضاوت و قدرت ذهنی تأثیر بگذارد.
نیازهای خواب از فردی به فرد دیگر و در گروه‌های سنی مختلف، متفاوت است. یک نفر ممکن است به 8 ساعت کامل نیاز داشته باشد، در حالی که فرد دیگری می‌تواند با خواب کمتری کار کند. خبر خوب این است که درمان اختلالات خواب به سرعت در حال پیشرفت است.
چرا می‌خوابیم؟
علیرغم توجه جهانی به مقوله خواب، چیزهای زیادی در مورد آن وجود دارد که دانشمندان هنوز نمی‌دانند. خواب به بدن و مغز اجازه می‌دهد تا انرژی خود را تجدید و خودشان را به روش‌های مختلف ترمیم کنند. تئوری تثبیت حافظه، پردازش اطلاعات، رشد فیزیکی، ترمیم عضلات و فرآیندهای بی‌شمار دیگری در طول خواب وجود دارد. خواب همچنین برای تقویت سیستم ایمنی بدن و اجازه دادن به بدن برای مبارزه با بیماری حیاتی است.
باید روزی چند ساعت بخوابیم؟
نیاز به خواب بسته به سن هرکس متفاوت است و حتی در گروه‌های سنی نیز تفاوت وجود دارد. اما به طور کلی، بنیاد ملی خواب این دستورالعمل های خواب روزانه را ارائه می‌دهد:
نوزادان (4-11 ماه): 12-15 ساعت
کودکان در سن مدرسه (6-13): 9-11 ساعت
نوجوانان (14-17): 8-10 ساعت
بزرگسالان جوان (18-25): 7-9 ساعت
بزرگسالان (26-64): 7-9 ساعت
افراد مسن (65+): 7-8 ساعت
چقدر باید طول بکشد تا بخوابم؟
به طور کلی، حدود 10 تا 20 دقیقه طول می‌کشد تا یک فرد به خواب رود اما اگر فرد متوجه شود که پروسه به خاوب رفتنش بیش از حد طول می‌کشد، این می‌تواند برایش باعث ایجاد اضطراب کند که بر کیفیت خواب تأثیر منفی می‌گذارد. هرچند که خوابیدن به محض برخورد سر به بالش هم دلیلی بر این نیست که فرد خوب می‌خوابد. این به احتمال زیاد نشانه‌ای از کمبود خواب است.
آیا برخی افراد بیشتر از دیگران به خواب نیاز دارند؟
برخی از افراد ممکن است بعد از 7 ساعت خواب احساس خوبی داشته باشند؛ در حالی که برخی دیگر احساس آرامش نمی‌کنند مگر اینکه 9 ساعت بخوابند. برعکس، به نظر میرسد برخی از افراد هم هستند که برای عملکرد مطلوب باید به میزان قابل توجهی طولانی‌تری مثلا 10 ساعت در شب بخوابند.
آیا من کم می‌خوابم؟
«کم‌خواب‌ها» یا کسانی که از نظر ژنتیکی برنامه‌ریزی شده‌اند تا کمتر از حد متوسط به خواب نیاز داشته باشند، وجود دارند و تصور می‌شود که تقریباً 5 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند. با این حال بسیاری از افرادی که فکر می‌کنند با کم‌خوابی عملکرد خوبی دارند، ممکن است به طور مزمن دچار کمبود خواب شوند، زیرا شواهد نشان می‌دهد که قضاوت عینی وضعیت روانی، پس از چندین شب کم خوابی برای افراد دشوار می‌شود.
چگونه خواب بهتری داشته باشم؟
توصیه استاندارد بهداشت خواب می‌تواند به بسیاری از افراد کم‌خواب کمک زیادی کند: مطمئن شوید اتاق خواب شما خنک و تاریک است. از تخت خود فقط برای رابطه جنسی و خواب استفاده کنید. از اواسط بعد از ظهر به بعد از مصرف کافئین خودداری کنید و حداقل یک ساعت قبل از ورود به همه نمایشگرها اجتناب کنید.
نور آبی نمایشگر که ملاتونین را مهار می کند، خواب را به طور متوسط 10 دقیقه به تاخیر می‌اندازد. به خواب رفتن در مقابل تلویزیون، همانطور که 61 درصد از بزرگسالان اعتراف می‌کنند که این کار را انجام داده‌اند نیز یک مشکل است؛ نور صفحه به پلک‌ها نفوذ می‌کند، بنابراین مغز همچنان در معرض نور قرار می‌گیرد. این پدیده از مراحل شاداب‌تر خواب عمیق جلوگیری می‌کند.
چرا رویا می‌بینیم؟
محققان هنوز کاملاً در این باره مطمئن نیستند اما نظریه‌ها فراوان است. برخی از کارشناسان این فرضیه را مطرح می‌کنند که رویاها و کابوس‌ها که اغلب از افراد واقعی، مکان‌ها و رویدادهای زندگی تشکیل شده‌اند به مغز کمک می‌کنند تا خاطرات انباشته شده در طول روز را تثبیت و شناسایی کند که کدام یک را برای حافظه بلندمدت حفظ کند.
برخی دیگر استدلال می کنند که سناریوهای رویایی به ما امکان می دهند احساسات را پردازش کنیم، مشکلات را در نظر بگیریم یا خیالات را در یک محیط امن اجرا کنیم. صرف نظر از هدف آنها، آنچه در مورد رویاها شناخته شده است، این است که به نظر میرسد جهانی هستند.
